Urlop szkoleniowy

Prawo do urlopu szkoleniowego zagwarantowane jest w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. Nr 24, poz. 141 z późn. zm.). Prawo to przysługuje dokształcającym się pracownikom.

Dla istnienia przedmiotowego prawa istotny jest fakt, czy podjęcie przez pracownika nauki nastąpiło za zgodą lub z inicjatywy pracodawcy.

Ustawodawca zaliczył do jednych z podstawowych obowiązków pracodawcy ułatwianie pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Konkretyzacja tego obowiązku nastąpiła w przepisach Kodeksu pracy znajdujących się w rozdziale zatytułowanym „Kwalifikacje zawodowe pracowników”.

W zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez pracowników przepisy Kodeksu pracy wyróżniają dwie sytuacje:

Zgodnie bowiem z przepisem art. 103¹ § 1 k.p. przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą.

Prawo do urlopu szkoleniowego wynika wprost z przepisów ustawy.

Wymiar urlopu szkoleniowego uzależniony jest od rodzaju podjętych przez pracownika działań w celu podniesienia posiadanych kwalifikacji zawodowych.

Zgodnie z przepisem art. 103² § 1 urlop szkoleniowy przysługuje w wymiarze:

Istotnym jest fakt, iż w przypadku, gdy nauka podjęta przez pracownika nie będzie kończyła się jednym z wyżej wskazanych egzaminów to nie będzie mu przysługiwało prawo do skorzystania z płatnego urlopu szkoleniowego.

Urlopu szkoleniowego udziela się w dni, które są dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy.

Istotnym uprawnieniem pracownika jest zagwarantowanie mu za czas urlopu szkoleniowego prawa do wynagrodzenia (art. 103¹ § 3 k.p.). Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. z 1996 r., Nr 62, poz. 289 z późn. zm.) podstawę obliczenia wynagrodzenia za czas urlopu szkoleniowego stanowią zarówno stałe, jak i zmienne składniki wynagrodzenia miesiąca wykorzystania tego urlopu.

Należy podkreślić, iż nie w każdym przypadku pracodawca ma obowiązek udzielić pracownikowi płatnego urlopu szkoleniowego. Sytuacja taka ma miejsce wówczas, gdy pracownik podnosi kwalifikacje zawodowe bez zgody i inicjatywy pracodawcy, a więc w przypadku, gdy pracodawca nie jest zainteresowany planami pracownika w zakresie dokształcania. W przypadku takim pracownikowi nie przysługuje prawo do urlopu szkoleniowego. Na zasadzie porozumienia pracodawca może udzielić mu bezpłatnego urlopu w celu kształcenia się. Zawarcie jednakże takiego porozumienia nie jest obowiązkiem pracodawcy.

Nie w każdym przypadku, w którym pracownik podnosić będzie kwalifikacje zawodowe za zgodą lub z inicjatywy pracodawcy nabędzie prawo do urlopu szkoleniowego. Jak już wyżej wskazano urlop ten uzależniony jest także od tego, czy w ogóle i jakim egzaminem kończy się cykl podjętej przez pracownika nauki. Ustawodawca przyznał omawiane prawo wyłącznie w przypadku podchodzenia przez pracownika do: