Prawo rodzinne

Pozew rozwodowy

Pozew rozwodowy składa się w sądzie wówczas, gdy między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład małżeństwa. Celem wystąpienia z takim powództwem jest dążenie do tego, aby sąd rozwiązał małżeństwo przez rozwód.
Pozew rozwodowy każdy z małżonków może napisać i złożyć w sądzie samodzielnie.
Przedmiotowy pozew powinien zawierać co najmniej: oznaczenie sądu, do którego jest skierowany; imię i nazwisko oraz adresy stron; oznaczenie rodzaju pisma; podpis powoda; wymienienie załączników.
Ponadto w pozwie rozwodowym powinno znaleźć się dokładne określenie żądania (rozwiązania małżeństwa przez rozwód). Powód powinien także przytoczyć okoliczności faktyczne, które uzasadniają żądanie pozwu (tzn. powinien wykazać, iż spełnione zostały przesłanki rozwodu), a także wskazać dowody na ich poparcie.
Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 207 § 6 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1965, Nr 43, poz. 296 z późn. zm.) sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w pozwie, odpowiedzi na pozew lub dalszym piśmie przygotowawczym bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności.
pozwie rozwodowym powód może oprócz domagania się rozwiązania przez sąd małżeństwa przez rozwód wystąpić także z innymi żądaniami. Należą do nich m.in.:
  1. orzeczenie rozwodu z wyłącznej winy współmałżonka za rozkład pożycia lub bez orzekania o winie;
  2. orzeczenie o sposobie korzystania z mieszkania przez czas, w jakim rozwiedzieni małżonkowie będą w nim wspólnie zamieszkiwać; w wyjątkowych wypadkach, gdy jeden z małżonków swoim rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie można żądać jego eksmisji;
  3. orzeczenie o podziale majątku wspólnego; pod warunkiem, że podział ten nie spowoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu;
  4. orzeczenie o podziale wspólnego mieszkania albo o przyznaniu mieszkania jednemu z małżonków, jeżeli drugi małżonek wyraża zgodę na jego opuszczenie bez dostarczenia lokalu zamiennego i pomieszczenia zastępczego, o ile podział bądź jego przyznanie jednemu z małżonków są możliwe; orzekając o wspólnym mieszkaniu małżonków sąd zawsze uwzględnia przede wszystkim potrzeby dzieci i małżonka, któremu powierza wykonywanie władzy rodzicielskiej.
Zgodnie z ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594 z późn. zm.) pozew rozwodowy podlega opłacie stałej w wysokości 600 zł. Opłatę tą powód powinien uiścić przed wniesieniem pozwu do sądu. Można ją uiścić zarówno przelewem bankowym na rachunek sądu, jak i znakami opłaty sądowej.
Powód ma prawo ubiegać się o zwolnienie od kosztów sądowych, w tym także od opłaty od pozwu o rozwód. Zgodnie z przepisami ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych sąd obowiązany jest zwrócić połowę opłaty sądowej od pozwu w przypadku orzeczenia rozwodu na zgodny wniosek stron bez orzekania o winie. Opłata ta jest zwracana po uprawomocnieniu się wyroku.
Pozew rozwodowy należy wnieść do sądu okręgowego. Właściwy jest wyłącznie sąd, w którego okręgu małżonkowie mieli ostatnie miejsce zamieszkania, jeżeli choć jedno z nich w okręgu tym jeszcze ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu. Z braku takiej podstawy wyłącznie właściwy jest sąd miejsca zamieszkania strony pozwanej, a jeżeli i tej podstawy nie ma – sąd miejsca zamieszkania powoda (art. 41 k.p.c.).
Należy podkreślić, iż zgodnie z art. 56 § 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964, Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Jednakże mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia rozwód nie jest dopuszczalny, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo jeżeli z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Rozwód nie jest również dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
W wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i o kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd uwzględnia porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *