Podatek od dywidendy regulują przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 z późn. zm.). Podatek ten ma postać podatku u źródła, ponieważ płacony jest on przez spółkę, która wypłaca dywidendę. Spółka ta występuje jako płatnik podatku. Pobór podatku następuje z chwilą wypłaty dywidendy.
Jeżeli chodzi o zasady poboru podatku od dywidendy należy wyróżnić dwie sytuacje:
- dywidenda wypłacana przez spółkę mającą siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej polskiemu podatnikowi;
- dywidenda wypłaca przez spółkę mającą siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej polskiemu podatnikowi.
W pierwszym ze wskazanych wyżej przypadków zgodnie z art. 30 a ust. 1 pkt 4 UPodDoch od uzyskanego przychodu z dywidend pobiera się 19 % zryczałtowany podatek dochodowy. Dla celów podatkowych wypłacona dywidenda określana jest jako przychód z tytułu udziału w zyskach osób prawnych. Stanowi ona wynagrodzenie udziałowca bądź akcjonariusza za posiadanego przez niego udziały bądź akcje. Należy podkreślić, iż przy rozliczaniu dywidendy należy brać pod uwagę nie dochód, ale przychód. W omawianej sytuacji podatek pobierany jest przez spółkę, która dokonuje wypłaty dywidendy. W związku z tym kwota dywidenda wypłacona udziałowcowi lub akcjonariuszowi została już opodatkowana. Dlatego też udziałowiec lub akcjonariusz nie ma obowiązku wykazać tej kwoty w rocznym zeznaniu podatkowym.
Sytuacja przedstawia się odmiennie w drugim ze wskazanych wyżej przypadków. Polski udziałowiec lub akcjonariusz obowiązany jest wówczas rozliczyć się w sposób indywidualny z otrzymanej kwoty dywidendy. Istotne znaczenie w tym względzie mają postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Rzeczypospolita Polska zawarła takie umowy z większością państw, z którymi utrzymuje stosunki gospodarcze. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania mają charakter umów międzynarodowych. Ich postanowienia mają pierwszeństwo przed postanowieniami ustaw wewnętrznych. Umowy te decydują o tym, czy dywidenda otrzymana przez polskiego udziałowca lub akcjonariusza na terytorium Rzeczypospolitej podlega opodatkowaniu także w kraju siedziby spółki, która ją wypłaciła. Należy zaznaczyć, iż celem tych umów jest unikanie podwójnego opodatkowania, a nie eliminacja lub ograniczenie opodatkowania w ogóle. Dlatego też, co do zasady w przypadku, gdy dywidenda jest opodatkowana w kraju siedziby spółki to podatnik obowiązany jest wykazać kwotę podatku zapłaconą za granicą w rocznym zeznaniu podatkowym. Zgodnie bowiem z art. 30 a ust. 9 UPodDoch podatnicy podlegający w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, uzyskujący poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej przychody z dywidend, od zryczałtowanego podatku od tych przychodów, odliczają kwotę równą podatkowi zapłaconemu za granicą, jednakże odliczenie to nie może przekroczyć kwoty podatku obliczonego od tych przychodów przy zastosowaniu stawki 19%.
Warto dodać, iż posiadanie przez spółkę, która dokonuje wypłaty dywidendy certyfikatu rezydencji akcjonariusza lub udziałowca, stanowi warunek zastosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jest to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika (art. 5 a pkt 21 UPodDoch).