Osoba, u której znajduje się testament, jest obowiązana złożyć go w sądzie spadku, gdy dowie się o śmierci spadkodawcy, chyba że złożyła go u notariusza. Przewidziany obowiązek złożenia testamentu w sądzie spadku dotyczy również notariusza i obejmuje każdy testament, także testament odwołany. Kto bezzasadnie uchyla się od wykonania powyższego obowiązku, ponosi odpowiedzialność za wynikłą stąd szkodę. Ponadto sąd spadku może nałożyć na uchylającego się grzywnę.
Kodeks postępowania cywilnego nie wskazuje w jaki sposób winno nastąpić złożenie testamenty w sądzie spadku jednakże jest wskazane, aby osoba dysponująca testamentem dokonała złożenia go osobiście lub za pośrednictwem zaufanego posłańca. Jeśli uzasadniają to okoliczności, dopuszczalne jest złożenie testamentu przez przesłanie go przesyłką poleconą.
Od chwili złożenia oryginału testamentu w sądzie nie powinien on zostać wydany zarówno zainteresowanym jak i osobą trzecim. Takie postępowanie sądów wynika z brzmienia art. 142 Regulaminu urzędowania sądów powszechnych – oryginału testamentu nie wydaje się osobom zainteresowanym ani w toku postępowania spadkowego, ani po jego ukończeniu.
Sąd albo notariusz otwiera i ogłasza testament, gdy ma dowód śmierci spadkodawcy. O terminie otwarcia i ogłoszenia nie zawiadamia się osób zainteresowanych, jednakże mogą one być obecne przy tej czynności. Otwarcie i ogłoszenie testamentu przez sąd odbywa się na posiedzeniu jawnym, o którego terminie nie zawiadamia się osób zainteresowanych. Mogą one jednak być obecne przy tej czynności, jeśli powezmą wiadomość o posiedzeniu. Uprawnienie do uczestnictwa w posiedzeniu oznacza, że jeżeli zainteresowani zażądają – w chwili złożenia testamentu – stosownego zawiadomienia, to sąd zobowiązany jest to żądanie spełnić. Z otwarcia i ogłoszenia testamentu sporządza się protokół.
Ogłoszeniu podlega każdy dokument, który przedstawia się jako rozrządzenie ostatniej woli spadkodawcy, niezależnie od swej ważności, chyba że bez dokonywania jakichkolwiek wyjaśnień i rozstrzygania kwestii prawnych jest zupełnie oczywiste, że dokument ten nie może być uważany za testament (por. np. orz. SN z 21 lipca 1951 r., C. 691/51 , LexPolonica nr 371609, PiP 1952, nr 1, s. 145; orz. SW w Lublinie z 20 listopada 1951 r., Cr 2027/51, NP 1953, nr 5, s. 86 albo orz. SW dla woj. warszawskiego z 19 października 1955 r., III Cr 1734/55, BMS 1956, nr 2, s. 51).
Gdy złożono kilka testamentów jednego spadkodawcy, otwiera się i ogłasza wszystkie, a na każdym z nich czyni się wzmiankę o innych.