Kwestie związane z nabyciem obywatelstwa polskiego przez małżonka obywatela polskiego zostało uregulowane w Ustawie z dnia 15 lutego 1962 roku o obywatelstwie polskim z późniejszymi zmianami.
Zgodnie z treścią art. 10 Ustawy o obywatelstwie polskim cudzoziemiec pozostający co najmniej 3 lata w związku małżeńskim zawartym z osobą posiadającą obywatelstwo polskie, który zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub posiadając prawo stałego pobytu, może nabyć obywatelstwo polskie, jeżeli w terminie 3 laty i 6 miesięcy od dnia zawarcia związku małżeńskiego z osobą posiadającą obywatelstwo polskie albo 6 miesięcy od dnia uzyskania przez cudzoziemca zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub nabycia prawa stałego pobytu złoży odpowiednie oświadczenie przed właściwym organem i organ ten wyda decyzję o przyjęciu oświadczenia.
Przyjęcie oświadczenia może być uzależnione od złożenia dowodu utraty lub zwolnienia z obywatelstwa obcego.
Jeżeli z jakiś przyczyn małżonek obywatela polskiego nie złoży oświadczenia w wymaganym przez ustawę terminie wtedy pozostaje skorzystanie z trybu przewidzianego w art. 8 Ustawy o obywatelstwie polskim. Zgodnie z jego brzmieniem cudzoziemcowi można, na jego wniosek, nadać obywatelstwo polskie, jeżeli zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 5 lat na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub posiadając prawo stałego pobytu.