Prawo rodzinne

Nabycie obywatelstwa polskiego przez dziecko

Kwestie związane z nabyciem obywatelstwa polskiego przez dziecko zostały uregulowane w Ustawie z dnia 15 lutego 1962 roku o obywatelstwie polskim z późniejszymi zmianami.

Zgodnie z treścią art. 4 Ustawy o obywatelstwie polskim dziecko nabywa przez urodzenie obywatelstwo polskie, gdy oboje rodzice są obywatelami polskimi albo jedno z rodziców jest obywatelem polskim, a drugie jest nieznane bądź nieokreślone jest jego obywatelstwo lub nie posiada żadnego obywatelstwa.

Warto w tym miejscu wskazać, iż jak słusznie zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 7 września 2006 roku w sprawie IV SA/Wa 288/2006 nabycie obywatelstwa w trybie art. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim nie obejmuje późniejszego uznania dziecka przez ojca biologicznego, choć w sferze prawa rodzinnego wywołuje ono skutki.

Natomiast dziecko rodziców, z których jedno jest obywatelem polskim, drugie zaś obywatelem innego państwa, nabywa przez urodzenie obywatelstwo polskie. Jednakże rodzice w oświadczeniu złożonym zgodnie przed właściwym organem w ciągu trzech miesięcy od dnia urodzenia się dziecka mogą wybrać dla niego obywatelstwo państwa obcego, którego obywatelem jest jedno z rodziców, jeżeli według prawa tego państwa dziecko nabywa jego obywatelstwo.

W przypadku braku porozumienia między rodzicami każde z nich może zwrócić się w ciągu trzech miesięcy od dnia urodzenia się dziecka o rozstrzygnięcie do sądu.

Ponadto dziecko, które nabyło obywatelstwo obce zgodnie z powyższymi zasadami, nabywa obywatelstwo polskie, jeżeli po ukończeniu szesnastu lat, a przed upływem sześciu miesięcy od dnia osiągnięcia pełnoletniości złoży odpowiednie oświadczenie przed właściwym organem i organ ten wyda decyzję o przyjęciu oświadczenia.

Należy pamiętać, iż jeśli dziecko urodziło się poza granicami kraju w celu nabycia przez nie obywatelstwa polskiego konieczne jest umiejscowienie aktu urodzenia w polskim Urzędzie Stanu Cywilnego. Kwestie związane z rejestracją aktu urodzenia w Urzędzie Stanu Cywilnego reguluje Ustawa z dnia 29 września 1986 r. Prawo o aktach stanu cywilnego.

Rejestracji aktu urodzenia dziecka dokonuje się w Urzędzie Stanu Cywilnego właściwym ze względu na miejsce ostatniego zamieszkania w Polsce jednego z rodziców. W przypadku dzieci których rodzice nigdy nie mieszkali w Polsce właściwym jest Urząd Stanu Cywilnego Warszawa – Śródmieście.

W przypadku dziecka urodzonego w małżeństwie do wniosku należy dołączyć:

  1. Odpis aktu urodzenia dziecka, na którym widnieją pełne imiona, nazwiska i dane jego rodziców – preferowane są formularze wielojęzyczne sporządzone zgodnie z Konwencją Wiedeńską z 8 września 1976 roku
  2. Odpisy aktów urodzenia małżonków.  Zagraniczny akt urodzenia powinien zawierać pełne imiona, nazwiska i dane rodziców małżonka – zaleca się dostarczenie odpisu na formularzu wielojęzycznym, zgodnym z Konwencją Wiedeńską z 8 września 1976 roku . Jeśli przedstawiany odpis aktu urodzenia został wydany przez państwo nie będące członkiem Unii Europejskiej i nie jest zgodny z formularzem ustalonym przez Konwencję Wiedeńską – należy go wcześniej zalegalizować w Konsulacie kraju, który akt wydał.
  3. Jeśli małżeństwo rodziców nie zostało zarejestrowane w Polsce, należy również przedłożyć dokumentację do rejestracji małżeństwa.

W przypadku dziecka urodzonego poza małżeństwem do wniosku należy dołączyć:

  1. Odpis zupełny aktu urodzenia dziecka;
  2. Odpisy aktów urodzenia rodziców (jeśli akt urodzenia jest umiejscawiany w USC, który sporządził akt urodzenia jednego z rodziców, rodzic ten nie musi przedkładać odpisu aktu). Zagraniczny akt urodzenia powinien zawierać pełne imiona, nazwiska i dane rodziców posiadacza aktu – zaleca się dostarczenie odpisu na formularzu wielojęzycznym, zgodnym z Konwencją Wiedeńską z 8 września 1976 roku (Estratto del Atto di Nascita plurilingue con paternitŕ e maternitŕ);

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *