Mieszkanie socjalne
13.12.2012
Lokale socjalne uregulowane są w ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.). Ustawa ta zawiera definicję lokalu socjalnego. Zgodnie z nią za lokal taki należy uważać lokal nadający się do zamieszkania ze względu na wyposażenie i stan techniczny, którego powierzchnia pokoi przypadająca na członka gospodarstwa domowego najemcy nie może być mniejsza niż 5 m2, a w wypadku jednoosobowego gospodarstwa domowego 10 m2, przy czym lokal ten może być o obniżonym standardzie. Niestety ustawodawca nie wskazał co należy rozumieć pod pojęciem „obniżony standard”. Zgodnie z poglądami doktryny za standard taki uważa się sytuacje, w których lokal nie jest wyposażony w co najmniej dwa z elementów takich, jak: centralne ogrzewanie, samodzielna łazienka, wc, gaz sieciowy. Ponadto za standard taki uważa się czasami przypadki, w których lokal położony jest w tzw. lokalu wspólnym lub w lokalu tym nie ma pomieszczeń higieniczno-sanitarnych.
Z zasobu mieszkaniowego gmina obowiązana jest wydzielić część lokali, które przeznaczy na wynajem jako lokale socjalne.
Mieszkaniowy zasób gminy to lokale stanowiące własność gminy albo gminnych osób prawnych lub spółek handlowych utworzonych z udziałem gminy, z wyjątkiem towarzystw budownictwa społecznego, a także lokale pozostające w posiadaniu samoistnym tych podmiotów.
Umowę najmu lokalu socjalnego zawiera się na czas oznaczony. Należy podkreślić, iż umowa taka może być zawarta z osobą, która nie ma tytułu prawnego do lokalu i której dochody gospodarstwa domowego nie przekraczają wysokości określonej w uchwale rady gminy.
Umowę najmu lokalu socjalnego można po upływie oznaczonego w niej czasu przedłużyć na następny okres, jeżeli najemca nadal znajduje się w sytuacji uzasadniającej zawarcie takiej umowy. W razie wzrostu dochodów gospodarstwa domowego najemcy ponad wysokość określoną w uchwale rady gminy uzasadniającej oddanie w najem lokalu socjalnego od dnia ustania najmu do czasu opróżnienia takiego lokalu stosuje się przepisy art. 18 ust. 1 i 2 przedmiotowej ustawy.
Stawka czynszu za lokal socjalny nie może przekraczać połowy stawki najniższego czynszu obowiązującego w gminnym zasobie mieszkaniowym.
Należy podkreślić, iż prawo do lokalu socjalnego nie przysługuje osobie, która samowolnie zajmuje lokal i wobec której sąd nakazał opróżnienie lokalu, chyba że przyznanie lokalu socjalnego byłoby w świetle zasad współżycia społecznego szczególnie usprawiedliwione.
Gmina może wypowiedzieć najem lokalu socjalnego bez zachowania terminu wypowiedzenia, jeżeli najemca uzyskał tytuł prawny do innego lokalu i może używać tego lokalu.
W wyroku nakazującym opróżnienie lokalu mieszkalnego przez osobę, która samowolnie go zajmuje, sąd nie orzeka co do lokalu socjalnego (Uchwała SN z dnia 20 maja 2005 r., III CZP 6/05).
Przepis art. 24 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733 ze zm.) stanowi podstawę orzeczenia przez sąd o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego przez osobę samowolnie zajmującą lokal, wobec której sąd nakazał jego opróżnienie (Uchwała SN z dnia 17 czerwca 2003 r., III CZP 41/03).
Tagi: mieszkanie
Opinie naszych zadowolonych Klientów
