Odszkodowanie za złamaną nogę

14.06.2021

Kończyny dolne, czyli nogi, są narządami ludzkiego ciała, pełniącymi szereg bardzo ważnych zadań, umożliwiając nam w szczególności swobodne poruszanie się, bieganie i przemieszczanie z miejsca na miejsce. Bez ich prawidłowego funkcjonowania nie jesteśmy w stanie właściwie wykonywać szeregu czynności dnia codziennego. Złamanie nogi jest jednym z najczęstszych urazów ciała, będąc bardzo uciążliwe dla poszkodowanego oraz często niebezpieczne dla jego stanu zdrowia.

Uraz nogi, w postaci jej złamania, może podlegać długotrwałemu leczeniu, trwającemu nawet kilka miesięcy, a w wielu przypadkach powrót do pełnej sprawności nie jest osiągalny. Najczęstszą przyczyną złamań nóg są różnego rodzaju nieszczęśliwe wypadki w postaci zdarzeń komunikacyjnych czy upadków. Może do nich także dojść podczas uprawiania sportu czy nawet prac wykonywanych w domu. Złamania nóg pojawiają się w wyniku działania rozmaitych mechanizmów, najczęściej silnego uderzenia, przygniecenia, zmiażdżenia lub upadku, na przykład z pewnej wysokości.

Przypadki złamań nóg, powodują konieczność założenia usztywnienia gipsowego do czasu, aż nastąpi zrośnięcie się kości, co często trwa nawet kilka tygodni, zaś najbardziej poważne przypadki tego rodzaju obrażeń kończyny dolnej wymagają bardzo poważnych zabiegów operacyjnych z wykorzystaniem specjalnych śrub, gwoździ czy płytek. Nierzadko, do przywrócenia pełnej sprawności złamanej i zrośniętej już kości nogi, konieczna jest długotrwała rehabilitacja. Są to również urazy, które z reguły powodują niezdolność poszkodowanego do poruszania się i tym samym generują znaczne ograniczenia w życiu codziennym. Poszkodowany bardzo często musi korzystać z pomocy  kul lub wózka, wymagana jest także opieka osoby drugiej. Przemieszczanie się, nawet po własnym mieszkaniu, wykonywanie tak prozaicznych czynności jak gotowanie, ubieranie się, czy kąpiel stanowią znaczną trudność dla osoby poszkodowanej, zaś samodzielne wyjście na zakupy czy też spacer jest całkowicie niemożliwe. W najbardziej skrajnych przypadkach skutki urazu nogi są nieodwracalne, co ma wpływ na dalszą sytuację życiową poszkodowanego, który pozbawiony zostanie na całe życie, lub jego część pełnej sprawności fizycznej oraz utraci możliwość zarabiania.

Do najczęstszych objawów przy złamaniu nogi zaliczyć należy : ból, który zazwyczaj jest bardzo uciążliwy i występuje w miejscu urazu. Może on jednak promieniować także na inne części ciała, sąsiadujące z miejscem złamania. Oprócz niego pojawia się także obrzęk (najczęściej tkankowy), który powstaje na skutek przemieszczenia się odłamków kostnych, uszkadzających naczynia krwionośne oraz krwiak, który tworzy się podczas przerwania ciągłości naczyń krwionośnych. Może występować także zasinienie, występujące w miejscu złamania wskutek dużego ucisku na poszczególne żyły oraz deformacja okolicy złamania, tworząca się podczas niewłaściwego i patologicznego ułożenia struktur kostnych. Do często występujących przy złamaniu nogi objawów zalicza się także upośledzenie czynności ruchowej, które dotyczy miejsca doznanego urazu, trzeszczenie, wywołane nadmiernym ocieraniem się o siebie uszkodzonych odłamów kostnych oraz nadmierna wrażliwość.

Kiedy dochodzi do zdarzenia, będącego nieszczęśliwym wypadkiem i niosącym za sobą skutek w postaci złamania nogi, pojawia się pytanie, czy osoba poszkodowana może uzyskać z tego tytułu odszkodowanie, kto powinien je wypłacić oraz ile będzie ono wynosić. W systemie prawnym, obowiązującym w Polsce zdrowie oraz życie każdego obywatela pozostaje pod stuprocentową ochroną, w związku z czym każdy obywatel ma prawo do uzyskania odszkodowania z racji doznanych obrażeń – a w tym przypadku złamania nogi.

Rodzaje złamań nogi

Wyróżniamy 5 podstawowych typów złamań nogi :

1. złamanie stopy i palców, urazów śródstopia i pięty,
2. złamanie kostki, czyli stawu skokowego,
3. złamanie podudzia, czyli kości piszczelowej,
4. złamanie i inne urazy kolana,
5. złamanie i uszkodzenia kości udowej i stawu biodrowego.

Wszystkie powyższe rodzaje złamań mogą być zamknięte – czyli takie, w których złamaniu ulega tylko i wyłącznie kość, nie powodując innych uszkodzeń, bądź też otwarte – czyli takie, w których poza tym, iż złamaniu ulega kość, to również dochodzi do uszkodzenia innych tkanek leżących w bezpośrednim sąsiedztwie urazu, jak na przykład skóry. Wówczas ma miejsce bezpośredni kontakt złamanej kości ze środowiskiem zewnętrznym, co może spowodować liczne zakażenia bakteryjne lub wirusowe. Często są to także złamania z przemieszczeniem, a także złamania z odpryskiwaniem kawałków kości.

Z jakiej podstawy uprawnej ubiegać się o odszkodowanie za złamaną nogę?

Aby rozpocząć proces ubiegania się o odszkodowanie za złamanie kończyny dolnej, warto zaznajomić się z podstawą prawną, która umożliwia jego dochodzenie. Mówi o tym artykuł 415 Kodeksu cywilnego, w którym jasno określone jest, iż kto ze swojej winy wyrządził drugiej osobie szkodę, zobowiązany jest do jej naprawienia. W myśl tej zasady, jeżeli poszkodowanego spotkał nieszczęśliwy wypadek, skutkujący złamaniem nogi – jest on w pełni uprawniony do uzyskania odszkodowania.

Kto powinien wypłacić odszkodowanie za złamanie kończyny dolnej?

W każdej sytuacji losowej, która przynosi skutek w postaci trwałego lub tymczasowego uszczerbku na zdrowiu – a w tym przypadku złamanej nogi – pojawia się tak zwany obowiązek odszkodowawczy. Wypełnienie owego obowiązku należy do powinności osoby, która jest winna wypadkowi. Poprzez wypadek rozumie się niemożliwe do przewidzenia oraz nagłe zdarzenia, które spowodowane są przyczyną zewnętrzną, a ich następstwem są obrażenia fizyczne (takie jak na przykład właśnie złamana noga), rozstrój zdrowia, czy też śmierć osoby poszkodowanej.

Winą z kolei jest w tym przypadku bezpośrednie spowodowanie u osoby pokrzywdzonej obrażeń, czyli złamanie kończyny dolnej. Zawinienie może być jednak także tylko pośrednie i przyczynić się do wyrządzenia poszkodowanemu krzywdy. Winnym będzie na przykład właściciel hotelu, który nie wypełnił swoich obowiązków, wskutek czego sprawne oraz bezpieczne korzystanie z obiektu nie było możliwe – i tak na przykład do złamania nogi przyczynić się może źle zabezpieczona i nieoznaczona niesprawna winda, znajdująca się na terenie przybytku. Aby jednak uczynić sprawcę odpowiedzialnym za szkody, które poniósł pokrzywdzony musi istnieć oczywisty związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy zaistniałą krzywdą a zawinionym działaniem sprawcy zdarzenia.

Jeżeli poszkodowany zawarł umowę ubezpieczenia, odszkodowanie za złamanie nogi wypłacany jest bezpośrednio przez ubezpieczyciela, który ponosi odpowiedzialność za doznane krzywdy na zasadzie ryzyka. Najczęściej w takim przypadku jest to zakład ubezpieczeń.

Warto jednak wspomnieć, iż jeśli osoba, która odniosła szkodę przyczyniła się do jej powstania lub też zwiększenia szkody, odszkodowanie ulega stosownemu zmniejszeniu zależnie od okoliczności.

Jakie są kategorie odszkodowań za urazy nóg?

Poszkodowanemu przysługuje szeroki zakres uprawnień – od możliwości uzyskania odszkodowania za straty niematerialne (zadośćuczynienia za doznane krzywdy) po rekompensatę za straty materialne, takie jak uszkodzone podczas wypadku przedmioty osobiste, ubrania, czy też zniszczone wówczas akcesoria.

Odszkodowanie powinno objąć naprawienie szkody wyrządzonej przez sprawcę – według wyboru poszkodowanego lub też przywrócenie stanu poprzedniego. Możliwa jest także rekompensata finansowa. Nierzadko jednak powrót do poprzedniego stanu rzeczy jest niemożliwy – ciężko wszak cofnąć złamanie nogi – a także i pociąga za sobą spore trudności oraz koszty. W takich sytuacjach osoba poszkodowana powinna ubiegać się o świadczenie pieniężne. Z definicji odszkodowanie jest finansową rekompensatą uszczerbku u osoby, która ucierpiała w wyniku wypadku. Odniesiona szkoda może dotyczyć osoby (na przykład pokrycia kosztów leczenia urazów), ale i jej majątku (kiedy w grę wchodzi rekompensata za zniszczone rzeczy). odszkodowanie powinno zostać wypłacone w takiej wysokości, aby nie tylko pokryło wszystkie poniesione wskutek wypadku straty, ale i możliwe utracone korzyści – czyli wszystko, co osoba, która ucierpiała mogłaby osiągnąć, gdyby nie doszło do nieszczęśliwego zdarzenia. Jeśli, na przykład, po złamaniu nogi, poszkodowany musi przez dłuższy okres przebywać na zwolnieniu lekarskim – wówczas jego dochody ulegają zmniejszeniu. Warto zaznaczyć, że odszkodowanie nie może być wyższe od wyrządzonej szkody, jako że ma ono charakter wyrównawczy.

Drugą, możliwą do uzyskania kategorią odszkodowania, jest zadośćuczynienie. Choć jest ono rodzime do odszkodowania, ma ono zgoła inny charakter – to forma rekompensaty pieniężnej szkody niemajątkowej, czyli krzywdy, która wynikła z negatywnych przeżyć osoby, która ucierpiała w wypadku. Wśród najistotniejszych można tutaj wymienić : ból, cierpienia fizyczne oraz psychiczne, negatywne i zmienne nastroje, depresję, pogorszenie się jakości życia i ogólne przygnębienie. zadośćuczynienie ma złagodzić skutki, będące następstwem nieszczęśliwego zdarzenia – w przeciwieństwie do odszkodowania, mającego wyrównać powstałe szkody. O ile zatem o odszkodowaniu mówimy, mając na myśli straty materialne i niematerialne, tak w przypadku zadośćuczynienia mowa już tylko o wyrządzeniu krzywdy na osobie. Ta forma odszkodowania ma funkcję czysto kompensacyjną. zadośćuczynienie, wypłacane w formie finansowej, ma zrekompensować wszystkie negatywne przeżycia poszkodowanego, uwzględniając stopień oraz czas jego cierpienia – powinno więc uwzględnić zarówno te związane z uszczerbkiem na ciele, jak i na psychice (a także i ograniczenia w funkcjonowaniu codziennym, uniemożliwienie rozwoju osobistego i tym podobne).

Możemy wyróżnić odszkodowania w różnych formach. Do najważniejszych z nich należą :

1. odszkodowania pieniężne – za szkodę poniesioną na mieniu i osobie,
2. zadośćuczynienie w odpowiedniej sumie, wypłacanej za doznane krzywdy,
3. zwrot utraconych możliwych dochodów za okres wypadku i rekonwalescencji,
4. wypłatę kwoty potrzebnej na leczenie (następuje ona z góry i jest możliwa do uzyskania jedynie w przypadku żądania osoby poszkodowanej),
5. w przypadku, gdy pokrzywdzony stał się inwalidą – zwrot kosztów przygotowania do innego zawodu,
6. odszkodowanie jednorazowe – wypłacane zamiast renty jedynie w szczególnych przypadkach za ustaleniem sądu; przyznawane głównie, kiedy poszkodowany stał się inwalidą a rekompensata ta umożliwi mu wykonywanie nowej profesji;
7. zwrot wszelkich poniesionych kosztów, które są powiązane z wywołanym urazem,
8. renta – przyznawana wówczas, gdy powód stracił częściową lub całkowitą zdolność do pracy lub też kiedy zwiększyły się jego potrzeby, a zmniejszyły możliwości rozwoju w przyszłości. Jeśli jednak w chwili wydania wyroku sądu szkody nie da się ustalić dokładnie, przyznawana jest jedynie tymczasowo.

Odszkodowanie za obrażenia nóg z umowy ubezpieczenia

Jeżeli pokrzywdzony zawarł umowę ubezpieczenia, wówczas to ubezpieczyciel jest zobowiązany do wypłaty odszkodowania, którego podstawę stanowi oczywiście umowa ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków, zawarta na podstawie art. 805 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym - przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swojej firmy, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku. Obowiązkiem ubezpieczonego zaś jest terminowe opłacenie składek.

Obowiązek odszkodowawczy ubezpieczyciela polega przede wszystkim na zapłacie określonego odszkodowania (w przypadku ubezpieczenia majątkowego) za szkody, powstałe wskutek wypadku, objętego umową lub ustalonej sumy pieniężnej, renty lub też innego świadczenia (kiedy mowa o ubezpieczeniu osobowym).

Strony umów stanowią : ubezpieczyciel – zakład ubezpieczeń, który posiada odpowiednie zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej oraz ubezpieczający – który zwarł ją samodzielnie, w pełni świadomie i zobowiązuje się do płacenia składek. W zamian za to ubezpieczający zostaje objęty ochroną ubezpieczeniową, a ubezpieczyciel przyjmuje na siebie ryzyko wypłaty określonej umową sumy wówczas, gdy dojdzie do przewidzianego w porozumieniu wypadku oraz jego następstw (urazów ciała lub śmierci poszkodowanego). Oprócz indywidualnej umowy ubezpieczenia, warunki ochrony osoby ubezpieczonej zawarte są także w Ogólnych warunkach umów, dołączanych przez każdego ubezpieczyciela.

Kiedy ubezpieczyciel nie ponosi odpowiedzialności?

Istnieją jednak wyjątkowe sytuacje, kiedy odpowiedzialność ubezpieczyciela zostaje wyłączona. Mowa o nich wówczas, kiedy nieszczęśliwy wypadek wprawdzie jest powiązany z przedmiotem ubezpieczenia, na który została zawarta umowa – jednak na mocy postanowienia ogólnych warunków ubezpieczeń pozostaje poza nawiasem udzielanej ochrony ubezpieczeniowej.

Spośród najważniejszych i najczęściej następujących wyłączeń wymienić należy przede wszystkim te, w których do wypadku doszło na skutek :

1. kierowania przez ubezpieczonego pojazdem pod wpływem alkoholu lub też bez uprawnień,
2. stanu wojennego, ataków terrorystycznych lub działań wojennych,
3. zaburzeń psychicznych, stanu niepoczytalności, czy aberracji umysłowej ubezpieczonego,
4. klęsk żywiołowych, eksplozji atomowych, promieniowania jonizującego oraz skażeń chemicznych,
5. udziału w nielegalnych demonstracjach lub zamieszkach,
6. pozostawania pod wpływem alkoholu, narkotyków, czy też innych substancji psychoaktywnych,
7. usiłowania przez ubezpieczonego popełnienia przez ubezpieczonego popełnienia samobójstwa lub przestępstwa.

Złamanie nogi a odszkodowanie z umowy ubezpieczenia

Pierwszym krokiem, jaki należy uczynić, aby rozpocząć proces o ubieganie się o odszkodowanie z umowy ubezpieczenia jest zgłoszenie szkody, którego należy dokonać w terminie wskazanym przez ubezpieczyciela. Najczęściej dokonywane jest ono w formie elektronicznej – mailowo lub też telefonicznie. Warto nadmienić, iż nieszczęśliwe zdarzenie powinno zostać zgłoszone w terminie możliwie najkrótszym i nieprzekraczającym siedmiu dni.

Zawiadomienie o szkodzie powinno zawierać jej szczegółowy opis (okoliczności, skutki, przyczyny i datę zdarzenia) oraz wszystkie dane personalne ubezpieczonego – imię, nazwisko, numer polisy oraz - jeżeli przy wypadku byli świadkowie – także ich personalia. Jeżeli doszło do udzielenia pomocy medycznej, w zgłoszeniu powinny także znaleźć się dane podmiotu leczniczego. Dołączyć do niego należy także szczegółową dokumentację. Zapis, co konkretnie jest wymagane w takiej sytuacji, powinien znaleźć się w Ogólnych warunkach umów, w których mowa najczęściej o wymaganej dokumentacji medycznej, potwierdzającej rodzaj poniesionej szkody oraz przedstawiające informacje o stanie i obrażeniach pokrzywdzonego.

Od momentu otrzymania zgłoszenia o wypadku, ubezpieczyciel ma 30 dni na jego rozpatrzenie, przy czym powinien on niezwłocznie podjąć działania w celu zlikwidowania powstałej szkody. Wyjątkiem od tej reguły jest sytuacja, kiedy ubezpieczony nie dostarczy wymaganej dokumentacji medycznej lub odpowiednich rachunków, potwierdzających leczenie. W takim wypadku odszkodowanie zostanie wypłacone dopiero po uzupełnieniu w zgłoszeniu brakujących dokumentów.

Sposób ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu w przypadku obrażeń nóg

Wysokość odszkodowania zależy przede wszystkim od stopnia uszczerbku na zdrowiu wywołanego doznanymi obrażeniami nóg. Ustalenie tego wskaźnika jest możliwe dzięki rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz.U. z 2002 r., Nr 234, poz. 1934 z późn. zm.). Zawiera ono tabelę z podaniem procentu stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, w zależności od rodzaju urazu.

Dla przykładu :

1) utrata kończyny dolnej przez wyłuszczenie jej w stawie biodrowym lub odjęcie w okolicy podkrętarzowej - 85%,

2) przykurcze i ograniczenia ruchów w stawie biodrowym w następstwie uszkodzeń tkanek miękkich – w zależności od stopnia od 5% do 25%,

3) złamanie kości udowej – w zależności od zniekształceń, skrócenia, zaników mięśniowych i ograniczenia ruchów w stawach -  od 15% do 40%,

4) następstwa uszkodzeń kolana - skrócenie kończyny, zaburzenia osi, stawu (koślawość, szpotawość, ruchomość patologiczna), dolegliwości przewlekłe zapalne, zapalenia ropne, ciała obce, przetoki itp. – w zależności od stopnia – 1 - 20%,

5) utrata kończyny na poziomie stawu kolanowego – 65%,

6) złamanie kości podudzia – w zależności od zniekształcenia, przemieszczenia, powikłań wtórnych, zmian troficznych i czynnościowych kończyny od 5% do 50%,

7) uszkodzenia tkanek miękkich podudzia, uszkodzenia ścięgna Achillesa i innych ścięgien – zależnie od rozległości uszkodzenia, zaburzeń czynnościowych i zniekształceń stopy – 5 - 20%,

8) utrata kończyny w obrębie podudzia – w zależności od charakteru kikuta, długości, przydatności do oprotezowania i zmian wtórnych w obrębie kończyny - przy długości kikuta do 8 cm mierząc od szpary stawowej - 60%, przy dłuższych kikutach – 40 – 55%.

Jak wynika z powyższego, każda osoba pokrzywdzona w wypadku, której skutkiem było złamanie kończyny dolnej, ma możliwość uzyskania z tego tytułu odszkodowania. Aby jednak zostało ono zasądzone w odpowiedniej, pokrywającej wszystkie straty, wysokości, należy pamiętać o dokonaniu odpowiedniego zgłoszenia oraz dopełnieniu wszystkich formalności.

Opinie naszych zadowolonych Klientów

Zostaw swój komentarz
Imię: Email: Treść: Adres e-mail nie zostanie opublikowany