Wykonanie obowiązku alimentacyjnego
15.12.2011
Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r.
kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r., Nr 9, poz. 59 z późn. zm.) nie precyzuje sposobu wykonania obowiązku alimentacyjnego. Zgodnie z wytycznymi Sądu Najwyższego z 1987 r. każda forma świadczeń alimentacyjnych, a więc zarówno w pieniądzu, jak i w naturze jest dopuszczalna. Wybór formy powinien odpowiadać celowi, który ma realizować dany obowiązek alimentacyjny.
Współcześnie świadczenia alimentacyjne spełnianie są w przeważającej mierze w postaci renty pieniężnej.
Alimenty płacone są wówczas w gotówce, w ratach miesięcznych. Kwotą tą uprawniony do alimentów może w sposób swobodny dysponować w celu zaspokojenia swoich bieżących potrzeb. Jednakże w przypadku, gdy osoba ta przeznacza otrzymaną kwotę na cele o charakterze niegodziwym, jak np. alkohol,
alimenty powinny być płacone w naturze lub w pieniądzach wypłacanych do rąk osoby, która sprawuje pieczę nad uprawnionym do alimentacji.
Co do zasady
alimenty oznacza się kwotowo. Jedynie w przypadku, gdy uprawniony, jak i zobowiązany korzystają z podobnej stopy życiowej
alimenty można oznaczyć w postaci określonego procentu od dochodu zobowiązanego. Możliwość ta dotyczy jedynie alimentów między małżonkami oraz między rodzicami a dziećmi.
Obowiązek alimentacyjny może być spełniony poprzez osobiste starania o wychowanie i utrzymanie dziecka oraz poprzez pracę w rodzinnym gospodarstwie domowym.
Powyższy sposób wykonywania obowiązków alimentacyjnych dotyczy nie tylko niesamodzielnego dziecka, ale także osób niepełnosprawnych. Sposób ten pozwala wykonywać obowiązki alimentacyjne także osobom, które nie są w stanie dostarczać środków pieniężnych osobie uprawnionej, ale mogą w zamian za nie zaspokoić inne jej potrzeby poprzez swoje osobiste starania.
Krewnych w tym samym stopniu obciąża obowiązek alimentacyjny w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowym i majątkowym (art. 129 § 2 k.r. i o.).
Ustawodawca wyłączył w tym przypadku odpowiedzialność solidarną. W przypadku, gdy możliwości zarobkowe i majątkowe krewnych zobowiązanych w tej samej kolejności są takie same, obciążać ich będą obowiązki alimentacyjne w równej wysokości. Natomiast w sytuacji, gdy możliwości te są różne, wielkość obciążających ich obowiązków alimentacyjnych będzie proporcjonalna. Należy podkreślić, iż jeżeli jeden ze zobowiązanych w tej samej kolejności mógłby wykonać obowiązek alimentacyjny w całości nie powoduje to przeszkody w dochodzeniu alimentów od pozostałych krewnych.
W przypadku, gdy uzyskanie alimentów od jednej z osób zobowiązanych w tej samej kolejności jest niemożliwe lub znacznie utrudnione, obowiązek ten będzie w całości obciążał pozostałych krewnych w tym samym stopniu.
Natomiast jeżeli chodzi o osoby zobowiązane w różnym stopniu to ich obowiązek alimentacyjny powstaje stosownie do kolejności. W przypadku, gdy zobowiązany w pierwszej kolejności nie może w całości spełnić ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego, obowiązek ten przechodzi w części niezaspokojonej na osobę zobowiązaną w dalszej kolejności.
Normy prawne regulujące powstanie, wykonanie i wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego mają charakter bezwzględny.
Ustawodawca w art. 138 k.r. i o. wspomniał jednak o umowie. Zgodnie przyjmuje się jednakże, iż umowa ta ma znaczenie jedynie „wykonawcze”. Można nią dokonać konkretyzacji m.in. miejsca i terminu spełnienia świadczenia alimentacyjnego. Należy wyraźnie podkreślić, iż istnienie umowy w przedmiocie alimentów nie wyłącza wniesienia do sądu powództwa w tym przedmiocie.
Umowa między stronami nie może dotyczyć zrzeczenia się prawa do alimentacji.
Tagi: alimenty, prawo rodzinne, kodeks rodzinny i opiekuńczy
Opinie naszych zadowolonych Klientów
