Zgodnie z art. 27 Ustawy o własności lokali wszyscy właściciele mają prawo uczestniczyć w zarządzaniu nieruchomością, a co za tym idzie, mają prawo wglądu w pełną dokumentację wspólnoty. A skoro tak, to mają także dostęp do danych osobowych, które posiada Zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej. Są to dane wskazujące osobę właściciela, jego adres, również adres do korespondencji. 

 

 

W niniejszej sprawie powinna Pani, więc ponownie udać się do Zarządu i poprosić o udostępnienie informacji o właścicielach nieruchomości oraz ich adresach korespondencyjnych z powołaniem się na wyżej zacytowane przeze mnie przepisy obowiązującego prawa. Bez zapoznania się z aktami Wspólnoty Mieszkaniowej trudno jest określić czy Administrator rzetelnie wykonuje swoje obowiązki.

 

Oczywiście właściwe jest również składanie zawiadomienia o popełnieniu wykroczenia w sytuacji zakłócania spokoju przez sąsiadów. Zgodnie z art. 51 Kodeksu wykroczeń kto krzykiem, hałasem, alarmem lub innym wybrykiem zakłóca spokój, porządek publiczny, spoczynek nocny albo wywołuje zgorszenie w miejscu publicznym, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

 

Przez zachowanie wymienione przykładowo w dyspozycji art. 51 § 1 Kodeksu wykroczeń należy rozumieć: krzyk jako wydawanie dźwięków zawierających pewną określoną treść lub też dźwięki nieartykułowane, czyli całkowicie jej pozbawione, np. wrzask; hałas jako nieskoordynowane głośne dźwięki, stuki, trzaski, czyli wrzawa, zgiełk, harmider, rumor albo też głośna zakłócająca spokój kłótnia; alarm jako znak, sygnał zawiadamiający o grożącym niebezpieczeństwie wzywający do gotowości czy też określonego działania. Natomiast jako inny wybryk możemy w tym przypadku potraktować np. rozsypanie czy też rozpylenie substancji drażniących lub cuchnących w szkole, tramwaju, na klatce schodowej czy w innym miejscu publicznym, nieuzasadnione rozpychanie klientów w sklepie czy też głośne śpiewanie nieprzyzwoitych przyśpiewek itp. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 2 grudnia 1992 r., III KRN 189/92, LEX nr 162227, stwierdził, że wybryk to zachowanie, jakiego w konkretnych okolicznościach, czasie, miejsca i otoczeniu ze względu na przyjęte zwyczajowo normy ludzkiego współżycia nie należało się spodziewać, które zatem wywołuje powszechne negatywne oceny społeczne i uczucie odrazy, gniewu i oburzenia. Wybryk charakteryzuje się więc ostrą sprzecznością z powszechnie akceptowanymi normami zachowania się. A contrario nie może być uznany za wybryk czyn, który nie tylko nie koliduje w rażący sposób z obowiązującymi w określonym kontekście sytuacjami, normami zachowania, ale wręcz wzbudza - w odbiorze powszechnym -akceptację, choćby milczącą zgodę, aprobatę, podziw lub uznanie.