Powierzchnia mieszkalna, powierzchnia użytkowa
05.01.2014
Pomimo, iż ustawodawca w wielu aktach prawnych powołuję się na tzw.
powierzchnię mieszkalną to niestety nie została od w sposób jednoznaczny zdefiniowana. Przykładowo w
art. 2 Ustawy o ochronie praw lokatorów wskazano, iż tymczasowym pomieszczeniu to pomieszczenie nadające się do zamieszkania, posiadające dostęp do źródła zaopatrzenia w wodę i do ustępu, chociażby te urządzenia znajdowały się poza budynkiem, oświetlenie naturalne i elektryczne, możliwość ogrzewania, niezawilgocone przegrody budowlane oraz zapewniające możliwość zainstalowania urządzenia do gotowania posiłków, zapewniające, co najmniej 5 m2
powierzchni mieszkalnej na jedną osobę i w miarę możności znajdujące się w tej samej lub pobliskiej miejscowości, w której dotychczas zamieszkiwały osoby przekwaterowywane.
Ustawa o ochronie praw lokatorów nie definiuje jednak, czym jest „powierzchnia mieszkalna” zawiera jedynie definicję „powierzchni użytkowej”. Zgodnie z Ustawą o ochronie praw lokatorów do powierzchni użytkowej lokalu zalicza się powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów, loggi, antresoli, szaf, schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkarni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału. Obmiaru powierzchni użytkowej lokalu dokonuje się w świetle wyprawionych ścian – czyli z tynkami. Ustawa mówi, że należy obliczać powierzchnię użytkową zgodnie z Polską Normą.
Z definicją
powierzchni użytkowej spotykamy się również w innych aktach np.
Ustawa o podatku od spadków i darowizn z dnia 28 lipca 1983 r. za powierzchnię użytkową budynku (lokalu) uważa się powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian pomieszczeń na wszystkich kondygnacjach (podziemnych i naziemnych) z wyjątkiem powierzchni piwnic i klatek schodowych oraz szybów dźwigów.
Natomiast w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych z dnia 12 stycznia 1991 r. wskazano, iż p
owierzchnię użytkową budynku lub jego części stanowi
powierzchnia mierzona po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe.
Definicja powierzchni mieszkalnej znajdowała się w Rozporządzeniu, wydanym do nieobowiązującego już Prawa lokalowego, w sprawie wykonania niektórych przepisów Prawa lokalowego. W rozporządzeniu wskazano, iż powierzchnię mieszkalną lokalu stanowi łączna
powierzchnia pokoi. Za pokój nie uważa się pomieszczenia o powierzchni poniżej 6 m2. Powierzchnię mieszkalną lokalu, w którym nie ma wydzielonego pomieszczenia kuchennego, pomniejsza się o 4 m2. Powołany akt jednak został uchylony przez Ustawę z dnia 2 lipca 1994 r.
o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych.
W mojej ocenie w sytuacjach spornych należy mieć na uwadze co prawda nie aktualną już definicję ale w dużej mierze odzwierciedla ona potoczne rozumienie słowa „powierzchnia mieszkalna”.
Tagi: powierzchnia
Opinie naszych zadowolonych Klientów
