Spłata pożyczki przez żyranta - żonę po orzeczeniu rozwodu
13.12.2013
W mojej ocenie najlepszym rozwiązaniem byłoby, aby zawarł Pan ze swoją wybranką umowę pożyczki. Zgodnie z przepisami prawa przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Umowa pożyczki w swojej treści powinna wskazywać strony umowy z określeniem ich roli w tym stosunku oraz przedmiot pożyczki. Przedmiotowo istotnym elementem umowy pożyczki jest obowiązek zwrotu pożyczki. Bez tego elementu nie ma umowy pożyczki (wyrok SN z 8 grudnia 2000 r., I CKN 1040/98, LEX nr 50828). W sytuacji gdy przedmiotem są pieniądze, wystarczy wskazanie wielkości pożyczki, a w odniesieniu do rzeczy oznaczonych gatunkowo - należy określić ich rodzaj i ilość. Sama nazwa umowy nie musi jeszcze przesądzać jej charakteru. Zgodzić się zatem należy, iż wbrew terminologii przyjętej przez strony, uprawniony organ może ustalić typ czynności prawnej zawiązanej przez strony (wyrok NSA w Warszawie z 10 stycznia 1997 r., III SA 1184/95, LEX nr 27413).
Jeżeli nie chce Pan w przyszłości mieć problemów z tytułu nie uiszczenia podatku od umowy pożyczki to oczywiście należy dokonać zgłoszenia umowy w Urzędzie Skarbowym. Zgodnie z Ustawą o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi podlegają umowy pożyczki lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Podatek od czynności cywilnoprawnych w przypadku umowy pożyczki wynosi 2%.
Podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego.
Po dokonaniu spłaty pożyczki Pana partnerka powinna złożyć pozew o zapłatę spłaconej należności. Przez umowę poręczenia poręczyciel (żyrant) zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał.
Poręczenie stanowi klasyczną, obok umowy gwarancyjnej czy weksla, postać zabezpieczenia typu osobistego, poprzez umocnienie pozycji prawnej wierzyciela, który może szukać zaspokojenia swojej wierzytelności także z majątku poręczyciela. Niezbędnymi elementami umowy są oświadczenia stron ujawniające w sposób dostateczny wolę poręczyciela do zobowiązania się względem wierzyciela, że wykona on określone zobowiązanie, gdyby dłużnik główny go nie wykonał.
Jak słusznie wskazał Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w sprawie I ACz 459/13 konstrukcja wstąpienia ex lege poręczyciela w miejsce zaspokojonego wierzyciela zapewnia poręczycielowi taką samą sytuację prawną, w stosunku do dłużnika głównego, jaką miał pierwotny wierzyciel. Powstaje po stronie tego poręczyciela szansa odzyskania całej lub części sumy zapłaconej tytułem poręczenia.
Tagi: pożyczka, umowa poręczenia, żyrant
Opinie naszych zadowolonych Klientów