W chwili obecnej powinien Pan niezwłocznie skontaktować się z Komendą Policji w Gliwicach i ustalić termin Pana przesłuchania po powrocie do polski. Jednocześnie sugeruję rozważenie w Pana sprawie skorzystania z usług profesjonalisty tj. wynajęcie adwokata w celu reprezentacji Pana interesów i cofnięcia ewentualnego wniosku o ukaranie.

 

Na marginesie sprawy wskazuję, iż zgodnie z art. 75 Kodeksu postępowania karnego oskarżony, który pozostaje na wolności, jest obowiązany stawić się na każde wezwanie w toku postępowania karnego oraz zawiadamiać organ prowadzący postępowanie o każdej zmianie miejsca swego zamieszkania lub pobytu trwającego dłużej niż 7 dni, o czym należy oskarżonego uprzedzić przy pierwszym przesłuchaniu.

 

 

 

Odpowiedzialność ponosi, więc wyłącznie prowadzący pojazd. W literaturze za prowadzącego pojazd uważa się tego, kto bezpośrednio włada mocą silnika oraz nadaje pojazdowi ruch i kierunek (A. Bachrach, Przestępstwa i wykroczenia..., s. 385; J. Kulesza, Warunki orzekania kary dodatkowej zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na podstawie art. 43 k.k., NP 1982, nr 5-6, s. 33). Wskazuje się, że „prowadzić pojazd” znaczy nie tylko obsługiwać układ kierowniczy, lecz także wszystkie podstawowe mechanizmy mające bezpośredni wpływ na jazdę, z tym że w wypadku, gdy kilka osób obsługuje te urządzenia, współuczestniczą one w prowadzeniu pojazdu (J. Lewiński, Prawnik odpowiada, ZW 1980, nr 6, s. 86). Takie pojmowanie tego pojęcia w istocie jest równoznaczne z kierowaniem pojazdem. Tymczasem prowadzenia pojazdu, stanowiącego znamię przestępstwa z art. 178a, nie można utożsamiać z kierowaniem nim, chociaż z leksykalnego punktu widzenia pojęcia te są tożsame. Nadawanie tym pojęciom, w kontekście tego przepisu, takiego samego znaczenia jest trudne do zaaprobowania (L. Przybylczak, Jeszcze raz o karze dodatkowej wymienionej w art. 43 k.k., Probl. Praw. 1982, nr 4, s. 26-28). Pojęcie „prowadzi” - jak słusznie zauważa się w doktrynie - obejmuje nie tylko zachowanie będące czynnością kierującego, nadrzędną w ramach zespołu prowadzącego pojazd, lecz także czynności kilku uczestników zespołu prowadzącego pojazd (K. Buchała, Glosa do wyroku SN z 3 lutego 1969 r., V KRN 9/69, PiP 1970, nr 5, s. 832-833). Sąd Najwyższy trafnie przyjął, że dla oceny, czy określona osoba prowadzi pojazd, „nie ma znaczenia, czy podstawowe czynności prowadzenia pojazdu, jak nadanie kierunku, szybkości, hamowania itp., wykonuje jedna osoba, czy do każdej z nich przewidziany jest osobny członek załogi. Nie ma znaczenia też, czy decyzję przedsięwzięcia danej czynności, wchodzącej w skład funkcji prowadzenia pojazdu, podejmuje osoba kierująca zespołem, czy też w instrukcji przewidziana jest decentralizacja podejmowania decyzji lub jej wykonania” (wyrok z 5 lutego 1987 r., V KRN 462/86, LexPolonica nr 308434, OSPiKA 1988, nr 1, poz. 12, z glosą R.A. Stefańskiego, NP 1989, nr 2-3, s. 237-241; Z. Ćwiąkalski, A. Zoll, Przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego z zakresu prawa karnego materialnego za I półrocze 1988 r., NP 1989, nr 7-8, s. 133). Pojazd prowadzi ta osoba, która wykonuje czynności związane bezpośrednio z ruchem danego pojazdu.

 

W omawianej sprawie należy uznać, iż nie popełnił Pan przestępstwa gdyż nie prowadził Pan pojazdu mechanicznego. Samo przebywanie w pojeździe mechanicznym na drodze publicznej nie stanowi przestępstwa, jeżeli pojazd nie porusza się, nie jest prowadzony.