Przymusowe leczenie alkoholika
30.10.2013
Co do zasady leczenie od alkoholizmu jest dobrowolne w wyjątkiem sytuacji wskazanych w ustawie. Zgodnie z art. 24 Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi osoby, które w związku z nadużywaniem alkoholu powodują rozkład życia rodzinnego, demoralizację małoletnich, uchylają się od pracy albo systematycznie zakłócają spokój lub porządek publiczny, kieruje się na badanie przez biegłego w celu wydania opinii w przedmiocie uzależnienia od alkoholu i wskazania rodzaju zakładu leczniczego.
Sąd wzywa osobę, w stosunku do której orzeczony został prawomocnie obowiązek poddania się leczeniu odwykowemu, do stawienia się dobrowolnie w oznaczonym dniu we wskazanym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu poddania się leczeniu, z zagrożeniem zastosowania przymusu w wypadku uchylania się od wykonania tego obowiązku.
Osoba, w stosunku do której orzeczony został obowiązek poddania się leczeniu odwykowemu, związanemu z pobytem w stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego, nie może opuszczać terenu tego zakładu bez zezwolenia kierownika zakładu.
Sąd zarządza przymusowe doprowadzenie do zakładu leczniczego osoby uchylającej się od wykonania obowiązków, o których mowa powyżej przez organ Policji.
Ustawa jednocześnie wskazuje, iż obowiązek poddania się leczeniu trwa tak długo, jak tego wymaga cel leczenia, nie dłużej jednak niż 2 lata od chwili uprawomocnienia się postanowienia.
W sytuacji gdy zgodnie z powyższymi zasadami termin na leczenie już upłynął wydaje się konieczne skierowanie ponownego wniosku w sprawie przymusowego leczenia do sądu. Jeżeli natomiast terminy jeszcze nie upłynęły proponuję skierowanie skargi do Prezesa sądu rejonowego oraz Komendanta Policji w sprawie ewidentnych uchybień w zakresie niedoprowadzenia Pani brata do zakładu leczniczego.
Zgodnie z Ustawą prawo o ustroju sądów powszechnych w przypadku stwierdzenia uchybienia w zakresie sprawności postępowania sądowego, prezes sądu niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie trzydziestu dni od dnia powzięcia wiadomości o uchybieniu, może zwrócić na nie uwagę na piśmie i żądać usunięcia skutków tego uchybienia. Sędzia, którego dotyczy zwrócona uwaga, może w terminie siedmiu dni złożyć prezesowi sądu pisemne zastrzeżenie.
Jak wskazano w Postanowieniu Sądy Dyscyplinarnego w Krakowie w sprawie ASDo 10/2005 podstawą zwrócenia uwagi sędziemu na uchybienia w zakresie sprawności postępowania (art. 37§4 Prawa o ustroju sądów powszechnych) mogą być tylko sytuacje zawinionej przez sędziego bezczynności (umyślne lub wynikłe z niedbalstwa), które mają wpływ na sprawność prowadzonego postępowania, a zasadność tego środka o charakterze dyscyplinującym musi wynikać z samej treści uwagi. Skoro uzasadnienie zaskarżonego zarządzenia Prezesa Sądu nie zawiera żadnego odniesienia do ilości spraw powierzonych ani ilości załatwionych sędziemu spraw, ani urlopów chorobowych ani innych sytuacji wyłączających sędziego z pełnienia służby, a miały one istotne znaczenie w działalności sędziego, świadczy to, że sędzia nie zawiniła uchybień w sprawności postępowania.
Natomiast zgodnie z Ustawą o policji Policjant odpowiada dyscyplinarnie za popełnienie przewinienia dyscyplinarnego polegającego na naruszeniu dyscypliny służbowej lub nieprzestrzeganiu zasad etyki zawodowej. Naruszenie dyscypliny służbowej stanowi czyn policjanta polegający na zawinionym przekroczeniu uprawnień lub niewykonaniu obowiązków wynikających z przepisów prawa lub rozkazów i poleceń wydanych przez przełożonych uprawnionych na podstawie tych przepisów.
Przy czym jak słusznie wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny z faktu, iż w jednostce w której skarżący wykonywał obowiązki, była zła sytuacja kadrowa spowodowana odejściem doświadczonych funkcjonariuszy na emeryturę oraz przebywaniem niektórych funkcjonariuszy na zwolnieniach lekarskich nie można wyciągać wniosku, że sytuacja taka zezwala na bezczynność w prowadzonych sprawach przydzielonych funkcjonariuszowi.
Na marginesie sprawy wskazuję, iż również szereg innych uregulowań niż wynikających z Ustawy o przeciwdziałaniu alkoholizmowi zapewnia ochronę Pani i Pani rodzinie w tejże sprawie. W szczególności zwracam Pani uwagę na treść art. 898 Kodeksu cywilnego - darczyńca może odwołać darowiznę nawet już wykonaną, jeżeli obdarowany dopuścił się względem niego rażącej niewdzięczności.
Wskazuję w tym miejscu również na uregulowania wynikające z Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie została uchwalona w celu stworzenia warunków do ochrony prawa do życia, zdrowia, poszanowania godności osobistej osób poddawanych przemocy w rodzinie. Określa ona zadania władz publicznych w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie i formy ich realizacji, zasady postępowania wobec osób dotkniętych przemocą w rodzinie oraz wobec osób stosujących przemoc w rodzinie.
Tagi: alkohol, alkoholizm
Opinie naszych zadowolonych Klientów
