Przemieszczenie, nabycie wewnątrzwspólnotowe a podatek VAT
10.09.2013
Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.
Jednakże w punkcie wyjścia trzeba wskazać, iż w przypadku nabycia nowych środków transportu polski ustawodawca zgodnie z rozwiązaniami europejskimi zawartymi w Szóstej Dyrektywie
vat (art. 28a ust. 1 pkt b) przyjął zasadę, zgodnie z którą obowiązek podatkowy spoczywa zawsze na nabywcy, bez względu na to czy jest on zarejestrowany jako podatnik. Celem konstrukcji opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu było przede wszystkim zachowanie warunków równej konkurencji w odniesieniu do towarów, których specyfika mogłaby skłaniać nabywców do poszukiwania możliwości obniżenia ceny zakupu poprzez ich nabycie w krajach stosujących niższe stawki podatkowe, a jednocześnie uniknięcie podwójnego opodatkowania dostaw tych towarów.
Nie mniej w mojej ocenie organ podatkowy pominął w niniejszym postepowaniu, iż nie mamy do czynienia z nabyciem pojazdu a jedynie z jego przemieszczeniem. Zgodnie z art. 15 ustawy
vat, drugą stroną transakcji, dostawcą, powinien być podmiot z art. 15 ustawy
vat, czynny podatnik
vat na terenie innego państwa członkowskiego. To oznacza, że druga strona transakcji, dostawca ma posiadać oddział, przedstawicielstwo lub rejestrację w tym innym państwie członkowskim. W Pani sprawie taka sytuacja nie zachodzi.
Organ podatkowy pomija ponadto, że
zaświadczenie z art. 105 ust. 1 pkt 2 ustawy
vat, to tak zwane
zaświadczenie uprawniające, które w swojej istocie jest zbliżone do uprawnień. Takie
zaświadczenie pośrednio wywołuje skutki w sferze prawnej podmiotów podatkowych. Przepis art. 72 ust. 1 ustawy z 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. 2003 r. Nr 58 poz. 515 ze zm.) przewiduje możliwość zarejestrowania pojazdu tylko, gdy wnioskodawca przedłoży między innymi
zaświadczenie właściwego organu podatkowego, potwierdzające uiszczenie podatku od towarów i usług lub potwierdzające brak takiego obowiązku podatkowego. Funkcja tych zaświadczeń jest inna niż tylko informacyjna, potwierdzająca stan faktyczny lub prawny. Wpływa na kształt stosunku prawnego danego podmiotu (zob. Ordynacja podatkowa. Komentarz, S. Babiarz, B. Dauter, B. Gruszczyński, R. Hauser, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, Wyd. Prawnicze LEXISNEXIS, Warszawa 2005 r. do art. 306a).
Organ podatkowy pominął, że jest możliwe postępowanie wyjaśniające w sprawie o wydanie takiego zaświadczenia. Może być ono oparte na prowadzonych przez organ ewidencjach, rejestrach lub innych danych, jakimi dysponuje organ podatkowy. Jednak nie musi ograniczać się tylko do tych źródeł dowodowych. Konieczne postępowanie wyjaśniające może dotyczyć zbadania okoliczności wynikających z posiadanych przez organ podatkowy ewidencji, rejestrów, innych dokumentów. Może dotyczyć wyjaśnienia faktów, stanu prawnego, których poświadczenia domaga się wnioskodawca. Postępowanie wyjaśniające powinno toczyć się z uwzględnieniem przepisów zawartych w odesłaniu z art. 306k Ordynacji podatkowej (zob. Ordynacja podatkowa. Komentarz, S. Babiarz, B. Dauter, B. Gruszczyński, R. Hauser, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, Wydawnictwo Prawnicze LEXISNEXIS, Warszawa 2005 r. do art. 306b).
Tagi: vat, zaświadczenie
Opinie naszych zadowolonych Klientów
