Zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia w celu ustalenia, czy istnieją podstawy do wystąpienia z wnioskiem o ukaranie oraz zebrania danych niezbędnych do sporządzenia wniosku o ukaranie, Policja przeprowadza czynności wyjaśniające. Czynności te w miarę możności należy podjąć w miejscu popełnienia czynu bezpośrednio po jego ujawnieniu i zakończyć w ciągu miesiąca.

 

Należy niezwłocznie przesłuchać osobę, co do której istnieje uzasadniona podstawa do sporządzenia przeciwko niej wniosku o ukaranie. Osoba taka ma prawo odmówić złożenia wyjaśnień oraz zgłosić wnioski dowodowe, o czym należy ją pouczyć. Przesłuchanie tej osoby zaczyna się od powiadomienia jej o treści zarzutu wpisanego do protokołu przesłuchania.

 

Teoretycznie Straż Miejska ma rację mówiąc, iż prowadzi obecnie postępowanie w sprawie popełnienia innego wykroczenia. Na osobie wezwanej w charakterze świadka ciąży obowiązek stawienia się i złożenia zeznań (art. 177 § 1 k.p.k.), nadto zaś też mówienia prawdy pod rygorem odpowiedzialności karnej (art. 233 k.k.), o czym powinien on być uprzedzony przed rozpoczęciem przesłuchania (art. 190 k.p.k.).

 

Świadkowi będącemu osobą najbliższą dla obwinionego (pojęcie osoby najbliższej określa art. 47 § 3 k.w.) lub jego byłym małżonkiem bądź byłym przysposobionym, oraz takiemu, który w innym toczącym się postępowaniu jest obwiniony lub oskarżony o współudział w czynie objętym tym postępowaniem, przysługuje prawo do odmowy zeznań (art. 182 k.p.k.) odnośnie do danego oskarżonego i jego czynu, świadek zaś pozostający z obwinionym w szczególnie bliskim stosunku osobistym może wnosić o zwolnienie go od zeznawania (art. 185 k.p.k.), a o uprawnieniach tych powinien być pouczony, gdy tylko ujawnią się okoliczności uzasadniające możliwość skorzystania z nich przez świadka (art. 191 § 2 k.p.k.); osoba uprawniona do odmowy zeznań lub zwolniona od zeznawania może skorzystać ze swego prawa jedynie do rozpoczęcia pierwszego jej przesłuchania przed sądem i wówczas jej poprzednio złożone (np. w toku czynności wyjaśniających) zeznanie nie stanowi dowodu i nie może być w żaden sposób odtworzone, w tym także np. przez przesłuchanie osoby przesłuchującej czy protokołującej poprzednie zeznanie świadka (art. 186 k.p.k.);

 

Świadek ponadto może też zawsze uchylić się od odpowiedzi na pytanie, jeżeli jej udzielenie mogłoby narazić jego lub osobę mu najbliższą na odpowiedzialność za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe (art. 183 § 1 k.p.k.) - ale już nie (po 1 lipca 2003 r.), gdy groziłoby to narażeniem na odpowiedzialność tylko za wykroczenie, w tym skarbowe (tak też trafnie w uchwale SN z dnia 30 listopada 2004 r., I KZP 26/04, OSNKW 2004, nr 11-12, poz. 102); może także wnosić o przesłuchanie go z wyłączeniem jawności, jeżeli treść zeznań mogłaby narazić na hańbę jego lub osobę mu najbliższą (art. 183 § 2 k.p.k.), i o tym uprawnieniu świadek powinien być pouczony, gdy ujawni się okoliczność objęta tym prawem (art. 191 § 2 k.p.k.).

 

W mojej ocenie więc najlepszym rozwiązaniem będzie udanie się w terminie wskazanym przez Straż Miejską i złożenie oświadczenia o odmowie składania zeznań w przedmiotowej sprawie.