Zgodnie z treścią art. 62 Kodeksu rodzinnego jeżeli dziecko urodziło się w czasie trwania małżeństwa albo przed upływem trzystu dni od jego ustania lub unieważnienia, domniemywa się, że pochodzi ono od męża matki. Domniemania tego nie stosuje się, jeżeli dziecko urodziło się po upływie trzystu dni od orzeczenia separacji.

 

Jeżeli dziecko urodziło się przed upływem trzystu dni od ustania lub unieważnienia małżeństwa, lecz po zawarciu przez matkę drugiego małżeństwa, domniemywa się, że pochodzi ono od drugiego męża.

 

 

Mąż matki może wytoczyć powództwo o zaprzeczenie ojcostwa w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym dowiedział się o urodzeniu dziecka przez żonę, nie później jednak niż do osiągnięcia przez dziecko pełnoletności. 

 

Jeżeli chodzi o inne poza mężem matki podmioty, to ich udział w procesie o zaprzeczenie może być rozważany tylko w ramach instytucji interwencji ubocznej ( art. 76 i n. k.p.c.). Jednakże zgodnie z ustalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego - dotyczącym spraw z zakresu stosunków między rodzicami i dziećmi - interwencję uboczną może zgłosić tylko osoba, która mogłaby być stroną w danym procesie. Stosownie do tego interwenientami ubocznymi nie mogą być żona i córka rzeczywistego ojca dziecka (orz. SN z 26 czerwca 1952 r., C. 1313/52 , OSN 1953, poz. 101). Podobnie nie mogą uzyskać przymiotu interwenienta ubocznego rzeczywisty ojciec dziecka (orz. SN z 4 czerwca 1956 r., 4 CR 1039/55 , LexPolonica nr 376788, OSN 1957, poz. 52) ani rodzice zmarłego mężczyzny, który przypuszczalnie współżył z matką dziecka w okresie koncepcyjnym, i którego ojcostwo mogłoby być ewentualnie ustalone po zaprzeczeniu ojcostwa męża matki (orz. SN z 30 października 1956 r., 3 CR 741/56, OSPiKA 1958, poz. 221).

 

Powództwo o ustalenie lub zaprzeczenie ojcostwa oraz o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa może wytoczyć także prokurator, jeżeli wymaga tego dobro dziecka lub ochrona interesu społecznego. Wytoczenie powództwa o zaprzeczenie ojcostwa oraz o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa nie jest dopuszczalne po śmierci dziecka. Jeżeli uznanie ojcostwa nastąpiło po śmierci dziecka, prokurator może wytoczyć powództwo o ustalenie bezskuteczności uznania.

 

Decyzja prokuratora co do wytoczenia powództwa ma charakter autonomiczny i nie podlega pod żadnym względem kontroli sądu. Niemniej jednak w tej kategorii spraw „interes społeczny powództwa prokuratora powinien być rozważony z uwzględnieniem wszystkich zachodzących okoliczności” (W. Masewicz, prokurator w postępowaniu cywilnym , s. 172). Chodzi bowiem o delikatny problem wkraczania w sferę stosunków osobistych. Niepozbawiona znaczenia jest również kwestia, czy uprawnienie materialnoprawne prokuratora do wytaczania powództw w sprawach określonych wprost w art. 86 może podlegać ocenie sądu z punktu widzenia zasad współżycia społecznego ( art. 5 k.c.). Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały składu 7 sędziów z 7 czerwca 1971 r. ( III CZP 87/70 , LexPolonica nr 300982, OSNCP 1972, nr 3, poz. 42) dał wyraz temu, że chociaż w myśl art. 7 k.p.c. wystąpienie z pozwem o zaprzeczenie pochodzenia dziecka zależy od własnej oceny prokuratora, nie oznacza to, by powództwa takie nie podlegały ocenie sądu z punktu widzenia zasad współżycia społecznego, jak również z punktu widzenia zgodności prawa realizowanego w powództwie z jego społecznym przeznaczeniem (patrz W. Masewicz, prokurator w postępowaniu cywilnym , s. 179). 

 

Jeżeli chodzi o legitymację bierną w sprawach, które ma na względzie art. 86 k.r.o., przedstawia się ona w ten sposób, że w sprawach o ustalenie ojcostwa prokurator, wytaczając powództwo, wskazuje w pozwie dziecko, na rzecz którego wytacza powództwo oraz pozywa domniemanego ojca dziecka, a jeżeli ten nie żyje - kuratora ustanowionego na jego miejsce ( art. 454 § 1 k.p.c.). Zgodnie z art. 56 § 1 k.p.c. sąd zawiadamia dziecko o wszczęciu sprawy przez prokuratora i doręcza mu odpis pozwu. W sprawach o zaprzeczenie ojcostwa prokurator, wytaczając powództwo, pozywa męża matki dziecka, a jeżeli ten nie żyje - kuratora ustanowionego na jego miejsce, oraz dziecko, jak również matkę dziecka, jeżeli ta żyje (art. 454 § 2 k.p.c.). W sprawach o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa prokurator, wytaczając powództwo, pozywa dziecko oraz mężczyznę, który dziecko uznał, a jeżeli ten nie żyje - kuratora ustanowionego na jego miejsce, a także matkę dziecka, jeżeli ta żyje (art. 454 § 3 k.p.c.). Według zapatrywania wyrażonego w orzeczeniu Sądu Najwyższego z 14 lutego 1969 r. ( I CR 570/68 , LexPolonica nr 356732, OSNCP 1969, nr 10, poz. 186) prokurator może powództwo o unieważnienie uznania dziecka (obecnie o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa) wytoczyć w każdym czasie, i to również z tej przyczyny, że mężczyzna, który dziecko uznał, nie jest jego ojcem.

 

Reasumując powyższe rozważania jedyną możliwością jest wystąpienie z powództwem przez Prokuratora - niestety takie sytuacje zdarzają się niezmiernie rzadko. Wcześniej Pani musiałaby złożyć wniosek do Prokuratora o wystąpienie z powództwem wyjaśniając całą sprawę oraz wykazując zasadność składania wniosku przez Prokuratora.