Brak transkrypcji aktu małżeństwa a uzyskanie zezwolenia na zamieszkanie
17.10.2012
Kwestie poruszone przez Panią w pytaniu zostały uregulowane w Ustawie z dnia 13 czerwca 2003 roku o cudzoziemcach oraz Ustawie z dnia 29 września 1986 r. prawo o aktach stanu cywilnego.
Zgodnie z art. 53 Ustawy o cudzoziemcach zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się cudzoziemcowi, który m.in. jest małżonkiem obywatela polskiego.
Rozpoznając wniosek cudzoziemca o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony organ administracyjny nie jest związany wskazaną we wniosku podstawą prawną i zobowiązany jest ocenić zasadność żądania wnioskodawcy w kontekście wszystkich okoliczności faktycznych ujawnionych w toku postępowania, które w świetle przepisów regulujących przesłanki udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony mogą mieć znaczenie dla treści decyzji.
Cudzoziemiec przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany złożyć wniosek o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony co najmniej 45 dni przed upływem okresu pobytu oznaczonego w posiadanej wizie lub przed upływem terminu ważności poprzedniego zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.
Jeżeli termin do złożenia wniosku został zachowany i wniosek nie zawiera braków formalnych lub braki formalne zostały uzupełnione w terminie, wojewoda zamieszcza w dokumencie podróży cudzoziemca odcisk stempla, który potwierdza złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.
Jeżeli termin do złożenia wniosku nie zostanie zachowany, cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed upływem okresu pobytu oznaczonego w wizie lub na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, w przypadku gdy postępowanie w sprawie udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony nie zostało zakończone przed upływem tego okresu pobytu.
W omawianej sprawie oczywiste jest, iż cudzoziemiec nie zdoła dochować powyższego terminu jednak fakt ten nie powinien mieć negatywnych skutków dla jego osoby bowiem zgodnie z przepisami Ustawy o cudzoziemcach nie można orzec deportacji cudzoziemca będącego mężem oby watki polski.
Natomiast jak wielokrotnie podkreślona w orzecznictwie sądów administracyjnych fakt niezarejestrowania w księgach aktu małżeństwa nie powoduje, iż w świetle prawa polskiego strony nie są małżeństwem.
Zagraniczny akt stanu cywilnego, jako dokument urzędowy, posiada na terenie Polski taką sama moc jak polski akt stanu cywilnego i w myśl art. 4 ustawy z dnia 29 września 1986 r. - Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. 2004 r. Nr. 161 poz. 1688 ze zm.) stanowi wyłączony dowód zdarzeń w nim stwierdzonych. Moc zagranicznego aktu stanu cywilnego nie zależy od wpisania tego aktu do polskich ksiąg stanu cywilnego (transkrypcji) na podstawie art. 73 ust. 1 tej ustawy - tak WSA w Gliwicach.
Prawo polskie nie przewiduje obowiązku transkrypcji (wpisania) aktów zagranicznych dotyczących obywateli polskich, jak to czynią niektóre obce ustawodawstwa - uzależniając skuteczność aktu stanu cywilnego od jego transkrypcji. Od zasady obowiązującej w polskim prawie istnieją wyjątki, zawarte w ustawach szczególnych, które wymagają złożenia odpisów aktów stanu cywilnego w polskiej wersji, tj. po dokonaniu transkrypcji w polskim urzędzie stanu cywilnego, np. w celu złożenia takiego dokumentu w sądzie, w urzędzie lub dla dokonania określonej czynności bądź uzyskania dokumentu.
Z powyższych względów nie znajduje, moim zdaniem, uzasadnienia prawnego praktyka sądów, które warunkują rozpatrzenie wniosku, np. o stwierdzenie nabycia spadku, lub pozwu, np. o ustalenie albo zaprzeczenie ojcostwa, od transkrypcji zagranicznego aktu stanu cywilnego, jeżeli złożenie takiego dokumentu jest wymagane. „Art. 1138 k.p.c., który explicite nakazuje przydawać taką samą moc dowodową zagranicznym dokumentom urzędowym jak dokumentom polskim (...) nie statuuje - poza dokumentami dotyczącymi przeniesienia własności nieruchomości położonej w Polsce - żadnych dalszych ograniczeń czy rygorów stawianych obcym dokumentom. Nie ma też (...) podstaw, by uznawać art. 4 prawa o a.s.c. za przepis szczególny, wyłączający z zakresu regulacji art. 1138 k.p.c. zagraniczne dokumenty urzędowe w postaci aktów stanu cywilnego. Nie ma potrzeby antagonizować treści obu przepisów, skoro można skonstruować wykładnię, która nadaje im obu sensowną, normatywną treść bez ograniczenia zakresu hipotezy któregokolwiek.
Brak podstaw, by powołując się na wyłączność dowodową aktów stanu cywilnego, o której mowa w art. 4 prawa o a.s.c., negować moc dowodową zagranicznych aktów stanu cywilnego jako obcych dokumentów urzędowych, a tym bardziej uzależniać ważność czy skuteczność w świetle prawa polskiego małżeństw zawartych za granicą w formie odpowiadającej prawu państwa, w którym
małżeństwo zostało zawarte ( art. 15 p.p.m.), od wpisania rejestrujących to zdarzenie zagranicznych aktów stanu cywilnego do polskich ksiąg stanu cywilnego” (P. Wypych, „Kwartalnik Prawa Prywatnego” 2003, nr 1, s. 89).
Tagi: małżeństwo, deportacja, zezwolenie na zamieszkanie
Opinie naszych zadowolonych Klientów
