Poruszone przez Pana zagadnienia zostały uregulowane głównie w Ustawie z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane. Ustawa - Prawo budowlane normuje działalność obejmującą sprawy projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz określa zasady działania organów administracji publicznej w tych dziedzinach.

 

Zgodnie z art. 29 Ustawy Prawo budowlane pozwolenia na budowę nie wymaga m.in.: wolno stojących parterowych budynków gospodarczych, wiat i altan oraz przydomowych oranżerii (ogrodów zimowych) o powierzchni zabudowy do 25 m2, przy czym łączna liczba tych obiektów na działce nie może przekraczać dwóch na każde 500 m2 powierzchni działki.

 

W mojej ocenie inwestor nie naruszył przepisów Praw budowlanego, jednakże moje wątpliwości budzi zgodność inwestycji z Rozporządzenie ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU z 2002 r. nr 75, poz. 690 z późn. zm.) 

 

Rozporządzenie ustala warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i związane z nimi urządzenia, ich usytuowanie na działce budowlanej oraz zagospodarowanie działek przeznaczonych pod zabudowę, zapewniające spełnienie wymagań art. 5 i 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.

 

Zgodnie z rozporządzeniem budynki na działce budowlanej sytuuje się od granicy z sąsiednią działką budowlaną w odległości nie mniejszej niż: 

 

Ponadto Budynek inwentarski, budynek gospodarczy ze ścianą z otworami okiennymi lub drzwiowymi nie mogą być sytuowane w odległości mniejszej niż 8 m od ściany  istniejącego budynku mieszkalnego, budynku zamieszkania zbiorowego albo budynku użyteczności publicznej, dla których wydano decyzję o pozwoleniu na budowę na sąsiedniej działce.

 

 

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach W drodze wyjątku przepisy dopuszczają wprawdzie zbliżenie obiektu do granicy działki w stopniu większym niż przewidziane minimalne odległości, jednak jedynie w ściśle unormowanych sytuacjach. Sytuowanie ściany budynku dopuszcza się w odległości 1,5 m od granicy z sąsiednią działką budowlaną lub bezpośrednio przy granicy, jeżeli: 1) wynika to z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo 2) nie jest możliwe zachowanie odległości, o której mowa w ust. 1 pkt 2 § 12, ze względu na rozmiary działki.

 

Obie wskazane sytuacje mają charakter obiektywny, niezależny od woli stron bądź uznania organu. W pierwszym przypadku zbliżenie zabudowy do granicy dopuszczalne jest w sytuacji gdy wprost zezwala na to, bezwarunkowo bądź przewidując dodatkowe warunki plan miejscowy. Wobec zatem milczenia planu zabudowa taka nie jest dopuszczalna, a zezwolenie na nią może zostać w planie uzależnione przez radę gminy od dodatkowych obostrzeń. Drugą sytuacją jest niemożność innej lokalizacji zabudowy z uwagi na zbyt małe wymiary działki. Także i ta okoliczność nie ma charakteru uznaniowego, a stwierdzenie przez organ jej istnienia i dopuszczenie tym samym odstępstwa uzależnione jest od ustalenia, że zmiana zamierzonej lokalizacji obiektu jest obiektywnie niemożliwa.

 

Od dnia 1 stycznia 1999 r. nadzór budowlany funkcjonuje w ramach administracji zespolonej. Administracja zespolona na terenie województwa działa pod zwierzchnictwem wojewody. Zgodnie z obowiązującą zasadą decentralizacji kompetencji, wprowadzoną ustawą z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668 z późn. zm.), jak najwięcej kompetencji przypisano organom administracji znajdującym się na jak najniższym szczeblu - najbliżej obywatela. Skutkiem takiego ukształtowania organów nadzoru budowlanego jest to, że posiadają one swoje własne, nie zastrzeżone do właściwości innych organów, kompetencje. Kompetencje te mogą być realizowane jedynie przez te organy; nie mogą zostać przejęte przez organ wyższego stopnia. Dlatego też, jeśli jakieś zadanie jest ustawowo przypisane powiatowemu inspektorowi nadzoru budowlanego - tylko on jest władny je zrealizować. Skierowanie w takiej sprawie wniosku do WINB lub do GINB zawsze skutkować będzie przekazaniem go do właściwego PINB.

 

W chwili obecnej w związku z brakiem działań podjętych przez PINB powinien Pan skierować skargę na działania PINB do WINB (Wojewódzkiego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego) w zakresie w jakim PINB nie podjął działań uniemożliwiających budowę budynku gospodarczego w sposób niezgodny z obowiązującymi przepisami prawa budowlanego.