Ustalenie stron postępowania administracyjnego
19.07.2012
Zgodnie z przepisami dekretu z 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy właścicielowi, któremu nie przyznano prawa wieczystej dzierżawy albo prawa zabudowy, przysługiwało odszkodowanie za wywłaszczoną nieruchomość. Odszkodowanie miało być wypłacane na podstawie rozporządzenia, które nie zostało jednak wydane.
W ustawie z 1985 r. ustawodawca definitywnie wygasił prawo do odszkodowania za grunty i budynki przewidziane w dekrecie warszawskim z wyjątkiem domów jednorodzinnych i działek przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną. Natomiast właściciele nieruchomości innych niż domy jednorodzinne i działki przeznaczone pod budownictwo jednorodzinne, wywłaszczeni po 5 kwietnia 1958 roku, zostali całkowicie pozbawieni prawa do odszkodowania z tytułu pozbawienia własności.
Kwestie związane z zagadnieniem gruntów warszawskich są niezwykle skomplikowane i nastręczają problemów w ich realizacji od strony praktycznej. Obecnie problematyka odszkodowań regulowana jest w treści art. 214 i 215 ustawy o gospodarce nieruchomościami.
Niestety w omawianym przypadku nie ma możliwości aby dokonać wypłaty odszkodowania do depozytu sądowego, bowiem aby zaszły przesłanki do wpłaty odszkodowania do depozytu, określone w pkt 1 art. 133 (osoba uprawniona odmawia jego przyjęcia albo wypłata odszkodowania natrafia na trudne do przezwyciężenia przeszkody) odszkodowanie musi zostać ustalone w decyzji wydanej po przeprowadzeniu postępowania, w którym udział muszą brać wszystkie strony postępowania. Trudne do przezwyciężenia przeszkody muszą więc dotyczyć ustalonej strony postępowania, z którą np. trudno nawiązać kontakt w celu wypłaty odszkodowania. Przepis ten służy więc wykonaniu decyzji o odszkodowaniu.
Jednakże zgodnie z art. 61§4 Kodeksu postępowania administracyjnego o wszczęciu postępowania z urzędu lub na żądanie jednej ze stron należy zawiadomić wszystkie osoby będące stronami w sprawie. Z powyższego wynika więc, że to na organie spoczywa obowiązek ustalenia wszystkich stron postępowania w sprawie.
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 lutego 1999 r. (II SA 750/98, OSP 2000/4/61) nawet śmierć zapisanego w księdze wieczystej właściciela nieruchomości podlegającej rozgraniczeniu nie stanowi powodu zawieszenia postępowania rozgraniczeniowego na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 Kpa, może natomiast skutkować koniecznością zastosowania przepisów art. 30 § 5 Kpa („W sprawach dotyczących spadków nie objętych jako strony działają osoby sprawujące zarząd majątkiem masy spadkowej, a w ich braku - kurator wyznaczony przez sąd na wniosek organu administracji publicznej”).
Mając więc na uwadze powyższe uregulowania w mojej ocenie organ administracji powinien przeprowadzić postępowania i wydąć decyzję co do wysokości odszkodowania zaś udział osoby, która nie posiada stwierdzenia nabycia spadku wpłacić do depozytu sądowego.
Tagi: dekret bieruta
Opinie naszych zadowolonych Klientów