Kontakty z dzieckiem
15.07.2012
Zgodnie z art. 133 Ustawy z dnia 25 lutego 1964 roku Kodeks rodzinny i opiekuńczy niezależnie od władzy rodzicielskiej rodzice oraz ich
dziecko mają prawo i obowiązek utrzymywania ze sobą kontaktów.
Kontakty z dzieckiem obejmują w szczególności przebywanie z dzieckiem (odwiedziny, spotkania, zabieranie dziecka poza miejsce jego stałego pobytu) i bezpośrednie porozumiewanie się, utrzymywanie korespondencji, korzystanie z innych środków porozumiewania się na odległość, w tym ze środków komunikacji elektronicznej.
Jeżeli
dziecko przebywa stale u jednego z rodziców, sposób utrzymywania kontaktów z dzieckiem przez drugiego z nich rodzice określają wspólnie, kierując się dobrem dziecka i biorąc pod uwagę jego rozsądne życzenia. W braku porozumienia rozstrzyga sąd opiekuńczy.
Według brzmienia tego przepisu kontakty stanowią istotny element życia rodzinnego, nawet wtedy, gdy związek między rodzicami został zerwany. Art. 133
1 Kodeksu rodzinnego reguluje najczęstsze przypadki, kiedy
dziecko przebywa stale u jednego z rodziców. W takiej sytuacji rodzice określają wspólnie sposób utrzymywania kontaktów, kierując się dobrem dziecka, i mają obowiązek uwzględnienia jego rozsądnych życzeń. Przepis ten jest skorelowany z art. 95 § 4 Kodeksu rodzinnego, nakładającym na rodziców obowiązek wysłuchania dziecka w ważnych sprawach dotyczących jego osoby lub majątku. Jednocześnie ustawodawca zmienił art. 216
1 i 576 § 2 k.p.c., nakładając na sąd obowiązek wysłuchania dziecka poza salą posiedzeń, jeżeli jego rozwój umysłowy, stan zdrowia i stopień dojrzałości na to pozwala, oraz uwzględnienia jego zdania i rozsądnego życzenia.
Nie leży w interesie dziecka zmuszanie go do kontaktów z rodzicami, jeżeli wielokrotnie odmawia na nie zgody, nawet po psychologicznym przygotowaniu zarówno jego, jak i rodziców. Uwzględnienie w takiej sytuacji zdania dziecka nie stanowi naruszenia art. 8 Konwencji o prawach dziecka.
W braku porozumienia między rodzicami w sprawie kontaktów sprawę powinien rozstrzygnąć sąd opiekuńczy.
W mojej ocenie mając na uwadze rozwój emocjonalny dziecka oraz jego znikome kontakty z biologicznym ojcem nie jest obecnie wskazane aby Ojciec zabierał
dziecko na noc poza jego miejsce zamieszkania.
W tym okolicznościach powinna Pani zażądać przeprowadzenia dowodów z przesłuchania świadków na okoliczność kontaktów Ojca z dzieckiem jak również wnieść o przeprowadzenie opinii przez Rodzinny Ośrodek Diagnostyczno Konsultacyjny.
Badania w RODK są przeprowadzane najczęściej w zespołach dwuosobowych, a niejednokrotnie większych i trwają w zależności od specyfiki sprawy i ilości osób badanych nawet do kilku godzin. Podczas badań osoby diagnozowane najczęściej są proszone o rozwiązanie testów psychologicznych, dobieranych w zależności od tematyki sprawy, następnie są prowadzone rozmowy indywidualne z każdą uczestniczącą w badaniu osobą. Taka rozmowa przeważnie trwa około 1–2 godziny. Badaniom (obserwacji, testom, rozmowie etc.) poddawane jest również
dziecko, jego zachowania, kontakt z rodzicami, choć w pewnych sytuacjach bywa to bardzo ograniczone. Metody dobierane są w zależności od wieku dziecka. Sporadycznie, zdarzają się przypadki, w których by kompleksowo przygotować opinię, biegli wyznaczają kolejny termin badania. Pamiętać należy, iż zakres badań przeprowadzanych w Rodzinnych Ośrodkach Diagnostyczno Konsultacyjnych jest określany przez sąd.
W zakresie kontaktów z dzieckiem badania RODK zazwyczaj obejmują właśnie ocenę więzi dziecka z rodzicem, który wnosi o kontakty, a także ustalenie optymalnego zakresu kontaktów, ewentualnie stwierdzenie, czy mamy do czynienia z manipulacją dzieckiem.
W mojej ocenie przeprowadzenie powyższych dowodów zagwarantuje Pani ustalenie kontaktów z dzieckiem przez sąd w sposób przez Panią oczekiwany.
Tagi: dziecko, władza rodzicielska
Opinie naszych zadowolonych Klientów
