Polska emerytura
15.06.2012
Wysokość kwoty emerytury zależy w dużej mierze od długości stażu ubezpieczeniowego i od tzw. podstawy wymiaru świadczenia, która jest powiązana z zarobkami, od których wymierza się składkę na ubezpieczenie emerytalne.
W art. 15 Ustawy o emeryturach i rentach ustawodawca określa sposób ustalania podstawy wymiaru emerytury, wskazując okres, z jakiego zarobki mogą zostać przyjęte do jej ustalenia, oraz uwzględniane składniki wynagrodzenia. Zgodnie z ust. 1 jest to okres 10 kolejnych lat kalendarzowych wybranych z okresu 20 lat, licząc wstecz od roku, w którym zgłoszono wniosek o wyliczenie świadczenia.
Przy ustalaniu kolejnych 10 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 Ustawy o emeryturach i rentach, nie uwzględnia się lat kalendarzowych, w których ubezpieczony przez cały rok pozostawał w ubezpieczeniu za granicą. Przy ustalaniu kolejnych 10 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2, nie uwzględnia się lat kalendarzowych, w których ubezpieczony przez cały rok pozostawał w ubezpieczeniu za granicą.
Przy czym jak wskazał Sąd Apelacyjny w Katowicach w sprawie III AUa 3426/2008 ustalenie podstawy wymiaru świadczenia według zasady określonej w art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych dotyczy wyłącznie sytuacji, gdy okresy ubezpieczenia za granicą zostały uwzględnione w oparciu o postanowienia umów międzynarodowych.
Jeżeli w ciągu 20 lat poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, zainteresowany nie był ubezpieczony w Polsce, podstawę wymiaru emerytury lub renty stanowi przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zainteresowany przystąpił po raz pierwszy do ubezpieczenia za granicą.
Powyższy przepis ten pozwala na wyliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru z okresu 10 lat liczonych wstecz nie od dnia złożenia wniosku, ale od dnia przystąpienia do ubezpieczenia za granicą. Warunkiem jest niepodleganie przez ostatnie 20 lat (licząc od roku, w którym zgłoszono wniosek) ubezpieczeniu w Polsce. Na przykład jeżeli zainteresowany złożył wniosek o emeryturę w 2010 r., a od 1985 r. był ubezpieczony we Francji, okres 10 lat należy liczyć wstecz od 1985 r. Gdyby wyjazd nastąpił w 1990 r., a ubezpieczenie we Francji zaczęło się w 1995 r., bieg (wsteczny) okresu 10-letniego do wyliczenia podstawy rozpoczynałby się od 1995 r. i obejmowałby lata 1985-1995 (tak. Jankowska Karina, Jędrasik-Jankowska Inetta Prawo do emerytury. Komentarz do ustaw z orzecznictwem Warszawa 2011 LexisNexis (Wydanie I) ss. 680).
Niestety po analizie przesłanych mi akt sprawy, treści Ustawy o emeryturach i rentach oraz Rozporządzeń Parlamentu Europejskiego w mojej ocenie sposób wyliczenia Pani emerytury został dokonany zgodnie z obowiązującymi przepisami, chociaż sama treść wyroku i jej uzasadnienie zawiera błędy, które jednak nie mają wpływu na samą tezę wyroku.
W mojej ocenie w niniejszej sprawie nie można znaleźć racjonalnych argumentów prawnych na wniesienie apelacji, która przyniosłaby pożądany przez Panią skutek.
Tagi: emerytura, zus
Opinie naszych zadowolonych Klientów
