Egzekucja kontaktów z dzieckiem została uregulowana w Kodeksie postępowania cywilnego. Zgodnie z brzmieniem art. 598¹⁵ i kolejnych Kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie z brzmieniem obecnie obowiązujących przepisów prawa w zakresie egzekucji kontaktów z dzieckiem jeżeli osoba, pod której pieczą dziecko pozostaje, nie wykonuje albo niewłaściwie wykonuje obowiązki wynikające z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, sąd opiekuńczy, uwzględniając sytuację majątkową tej osoby, zagrozi jej nakazaniem zapłaty na rzecz osoby uprawnionej do kontaktu z dzieckiem oznaczonej sumy pieniężnej za każde naruszenie obowiązku. 

 

Art. 598¹⁵ Kodeksu postępowania cywilnego ma na celu początkowo zagrożenie osobie zobowiązanej do wykonywana obowiązków w zakresie kontaktów wynikających z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem a przez to uświadomienie, że w przypadku powodowania trudności w kontaktach lub ich uniemożliwiania poniesie konsekwencje finansowe. Taka sama sytuacja może spotkać osobę uprawnioną do kontaktów z dzieckiem lub osobę której tego kontaktu zakazano. Przepis ten na pierwszym miejscu w tym względzie stawia dobro dziecka, bowiem niestety często konflikt istniejący pomiędzy rodzicami dziecka przekłada się również na relacje pomiędzy dzieckiem a jednym z rodziców. Dotychczasowe sposoby zawarte w kodeksie, a dotyczące wyegzekwowania od rodzica na co dzień sprawującego pieczę nad małoletnim uprawnień do kontaktów przysługujących drugiemu rodzicowi - były mało skuteczne. Przypomnieć tu trzeba, że wzajemne kontakty z dzieckiem są uprawnieniem, które przysługują rodzicom niezależnie od władzy rodzicielskiej o czym wprost stanowi art. 133 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

 

Jeżeli osoba uprawniona do kontaktu z dzieckiem albo osoba, której tego kontaktu zakazano, narusza obowiązki wynikające z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, sąd opiekuńczy zagrozi tej osobie nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej na rzecz osoby, pod której pieczą dziecko pozostaje.

 

Jeżeli osoba, której sąd opiekuńczy zagroził nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej, nie wypełnia nadal swego obowiązku, sąd opiekuńczy nakazuje jej zapłatę należnej sumy pieniężnej, ustalając jej wysokość stosownie do liczby naruszeń. Sąd może w wyjątkowych wypadkach zmienić wysokość sumy pieniężnej.

 

Jeżeli do kontaktu nie doszło wskutek niewykonania lub niewłaściwego wykonania przez osobę, pod której pieczą dziecko pozostaje, obowiązków wynikających z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, sąd opiekuńczy przyzna od tej osoby uprawnionemu do kontaktu zwrot jego uzasadnionych wydatków poniesionych w związku z przygotowaniem kontaktu.

 

Do wniosku o wszczęcie postępowania uregulowanego w niniejszym oddziale należy dołączyć odpis wykonalnego orzeczenia albo wykonalnej ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem. W Pana przypadku będzie to odpis ugody opatrzonej klauzulą wykonalności zawartej w trakcie trwania sprawy rozwodowej, a gdyby ugoda była nieprawomocna będzie to postanowienie Sądu Rejonowego o zabezpieczeniu kontaktów z dzieckiem.

 

Jak wynika z powyższych przepisów władnym do wydania stosownego postanowienia umocowany jest sąd opiekuńczy. Ustawa z dnia 27 lipca 2001 roku Prawo o ustroju sądów powszechnych nie reguluje pojęcia sądu opiekuńczego. Sąd opiekuńczy to sąd w znaczeniu funkcjonalno–proceduralnym. Nie stanowi zatem elementu struktury sądownictwa. Z reguły funkcję sądu opiekuńczego pełni sąd rejonowy.

 

W mojej ocenie w opisanej sytuacji wniosek należy skierować do Sądu Rejonowego właściwego dla miejsca zamieszkania dziecka. Zgodnie bowiem z art. 16 Kodeksu postępowania cywilnego sądy rejonowe rozpoznają wszystkie sprawy z wyjątkiem spraw, dla których zastrzeżona jest właściwość sądów okręgowych. 

 

 

Natomiast zgodnie z Ustawą z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych opłatę stałą w kwocie 40 złotych pobiera się od wniosku o wszczęcie postępowania nieprocesowego lub samodzielnej jego części, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Przedmiotowa opłata będzie miała zastosowanie w omawianej sprawie.