Odpowiedzialność za długi rodziców
20.05.2012
Natomiast zgodnie z
art. 6g Ustawy o ochronie praw lokatorów w okresie trwania najmu strony umowy są obowiązane informować się nawzajem na piśmie o każdej zmianie adresu swojego zamieszkania lub siedziby. W razie zaniedbania tego obowiązku korespondencję wysłaną na ostatni adres listem poleconym, za potwierdzeniem odbioru i nieodebraną, uważa się za doręczoną.
W chwili obecnej zarówno Pani jak i Pani mama powinniście poinformować pisemnie właściciela lokalu o Państwa faktycznym miejscu zamieszkania. Źródłem Państwa problemów w mojej ocenie było doręczanie pism sądowych pod nieaktualny adres zamieszkania a w wyniku błędu listonosza pisma te zostały potraktowane jako skutecznie doręczone.
Jeżeli posiada Pani możliwość warto się z przedmiotowego mieszkania wymeldować, zresztą z pewnością sam właściciel wkrótce zadba o Pani wymeldowanie z tego lokalu. Zgodnie z Ustawą z dnia 10 kwietnia 1974 roku o ewidencji ludności osoba, która opuszcza miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące, jest obowiązana wymeldować się w organie gminy, właściwym ze względu na dotychczasowe miejsce jej pobytu, najpóźniej w dniu opuszczenia tego miejsca.
Organ gminy wydaje na wniosek strony lub z urzędu decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się.
Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w sprawie II SA/Ke 602/2010 Organ, przed którym toczy się postępowanie o wymeldowanie z pobytu stałego osoby zameldowanej na pobyt czasowy trwający dłużej niż 3 miesiące, może samodzielnie poczynić ustalenia odnośnie zameldowania takiej osoby na ten pobyt czasowy, jeżeli poweźmie wątpliwości co do prawidłowości takiego czasowego zameldowania. Ustalenie takie jest bowiem przesłanką rozstrzygnięcia w sprawie o wymeldowanie z pobytu stałego i dotyczy w istocie wyjaśnienia, czy rzeczywiście istnieją w sprawie dotyczącej meldunku stałego okoliczności świadczące o braku cechy trwałości opuszczenia przez taką osobę miejsca zameldowania na pobyt stały.
Natomiast co do zasady nie odpowiada Pani za długi Ojca. Źródłem Pani dotychczasowych problemów była odpowiedzialność solidarna za zobowiązania czynszowe osób zamieszkujących wspólnie. W myśl art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, definiującego prawa i obowiązki stron stosunku najmu, zawarcie umowy najmu skutkuje powstaniem po stronie wynajmującego obowiązku oddania najemcy rzeczy do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, natomiast po stronie najemcy konstytuuje obowiązek zapłaty wynajmującemu umówionego czynszu. Zasadą jest więc, iż zobowiązanym do spełnienia świadczenia polegającego na zapłacie czynszu jest tylko najemca. Mając bowiem na względzie treść art. 353 § 1 Kodeksu cywilnego wierzyciel, którym jest wynajmujący, może żądać spełnienia świadczenia wyłącznie od dłużnika, którym w przypadku stosunku najmu jest najemca. Nie budzi więc wątpliwości, iż wierzytelność wynajmującego jest prawem podmiotowym względnym skutecznym tylko wobec konkretnego dłużnika, który za ten
dług odpowiada1.
Pewne modyfikacje powyższej zasady zostały jednak przez ustawodawcę wprowadzone w zakresie stosunku najmu specyficznej rzeczy, jaką jest lokal mieszkalny. Stosownie do treści art. 6881 Kodeksu cywilnego, wprowadzonego przez ustawę z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 ze zm.), za zapłatę czynszu i innych należnych opłat odpowiadają solidarnie z najemcą stale zamieszkujące z nim osoby pełnoletnie. Odpowiedzialność tych osób ograniczona jest jednak do wysokości wspomnianych opłat należnych za okres ich stałego zamieszkiwania.
W przyszłości natomiast należ pamiętać o odrzuceniu spadku aby nie odziedziczyła Pani ewentualnych długów Ojca. Spadkobierca może bądź przyjąć
spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjęcie proste), bądź przyjąć
spadek z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza), bądź też
spadek odrzucić.
Oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznaczny z prostym przyjęciem spadku. Jednakże gdy spadkobiercą jest osoba nie mająca pełnej zdolności do czynności prawnych albo osoba, co do której istnieje podstawa do jej całkowitego ubezwłasnowolnienia, albo osoba prawna, brak oświadczenia spadkobiercy w terminie jest jednoznaczny z przyjęciem spadku z dobrodziejstwem inwentarza.
Tagi: czynsz, spadek, meldunek, dług
Opinie naszych zadowolonych Klientów
