Małżeństwo z cudzoziemcem
18.04.2012
Małżeństwo zostaje zawarte, gdy mężczyzna i kobieta jednocześnie obecni złożą przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego oświadczenia, że wstępują ze sobą w związek małżeński.
Małżeństwo zostaje również zawarte, gdy mężczyzna i kobieta zawierający związek małżeński podlegający prawu wewnętrznemu kościoła albo innego związku wyznaniowego w obecności duchownego oświadczą wolę jednoczesnego zawarcia małżeństwa podlegającego prawu polskiemu i kierownik urzędu stanu cywilnego następnie sporządzi akt małżeństwa. Gdy zostaną spełnione powyższe przesłanki,
małżeństwo uważa się za zawarte w chwili złożenia oświadczenia woli w obecności duchownego.
Prawo do zawarcia małżeństwa obejmuje: prawo do zawarcia związku małżeńskiego w ogólności, prawo do poślubienia określonej osoby i prawo równości nupturientów (A. Zielonacki, Prawo do zawarcia małżeństwa , w: Prawa człowieka. Model prawny , Wrocław 1991). Prawo to gwarantuje kilka konwencji międzynarodowych. Stosownie do art. 12 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności - sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. - w brzmieniu uwzględniającym zmiany dokonane Protokołami nr 3, 5 i 8 oraz po uzupełnieniu Protokołem nr 2, ratyfikowanej ustawą z 2 października 1992 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284) - kobiety i mężczyźni w wieku małżeńskim mają prawo do zawarcia małżeństwa i założenia rodziny zgodnie z krajowym prawem regulującym korzystanie z tego prawa.
Ważne znaczenie ma także Konwencja w sprawie zgody na zawarcie małżeństwa, najniższego wieku małżeńskiego i rejestracji małżeństw, otwarta do podpisu w Nowym Jorku 10 grudnia 1962 r. (Dz. U. z 1965 r. Nr 9, poz. 53 i 54), zawierająca m.in. następujące postanowienia:
„Artykuł 1. 1.
małżeństwo nie może być prawnie zawarte bez pełnej i swobodnej zgody obu stron; zgoda ta powinna być przez nie wyrażona osobiście, po należytym podaniu do wiadomości publicznej i w obecności właściwej władzy, przed którą
małżeństwo ma być zawarte, oraz świadków, zgodnie z przepisami prawa.
2. Pomimo postanowień ust. 1, obecność którejkolwiek ze stron nie będzie konieczna, jeżeli właściwa władza stwierdzi, że istnieją wyjątkowe okoliczności i że strona wyraziła zgodę przed jakąkolwiek władzą w sposób przewidziany przez ustawę i nie cofnęła jej.
Artykuł 2. Państwa będące stronami niniejszej konwencji podejmą kroki ustawodawcze w celu ustalenia najniższego wieku dla zawarcia małżeństwa. Osoba, która nie osiągnęła tego wieku, nie będzie mogła prawnie zawrzeć małżeństwa, chyba że właściwa władza udzieli z ważnych powodów zwolnienia od wymaganego wieku w interesie przyszłych małżonków.
Artykuł 3. Wszystkie małżeństwa powinny być zarejestrowane przez właściwą władzę w odpowiednim rejestrze urzędowym”.
Stosownie zaś do art. 23 Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych - uchwalonego przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych w dniu 19 grudnia 1966 r. i ratyfikowanego przez Polskę w dniu 3 marca 1977 r. (Dz. U. z 1977 r. Nr 38, poz. 167): „Rodzina jest naturalną i podstawową komórką społeczeństwa i ma prawo do ochrony ze strony społeczeństwa i Państwa. Uznaje się prawo mężczyzn i kobiet w wieku małżeńskim do zawarcia małżeństwa i założenia rodziny. Żaden związek małżeński nie może być zawarty bez swobodnie wyrażonej i pełnej zgody przyszłych małżonków. Państwa-Strony niniejszego Paktu podejmą odpowiednie kroki w celu zapewnienia równych praw i obowiązków małżonków w odniesieniu do zawarcia małżeństwa, podczas jego trwania i przy jego rozwiązaniu. W przypadku rozwiązania małżeństwa należy podjąć środki w celu zapewnienia dzieciom niezbędnej ochrony” .
Nie ma żadnych prawnych przeciwwskazań aby
cudzoziemiec nielegalnie przebywający w Polsce nie mógł zawrzeć związku małżeńskiego z obywatelką polski. Co więcej Ustawa o cudzoziemcach w sposób szczególny traktuje takie osoby ustanawiając zasadę, iż przepisów o wydalenia cudzoziemca z kraju nie stosuje się wobec cudzoziemców będących małżonkami obywatelki polskich i tym samym Ustawa pozwala na legalizację pobytu tych osób w Polsce bez konsekwencji prawnych.
Wymogi formalne przy zawieraniu małżeństwa z cudzoziemcem
Zgodnie z Ustawą prawo o aktach stanu cywilnego
cudzoziemiec zamierzający zawrzeć związek małżeński z obywatelem polski zobowiązany jest do przedstawienia:
-
przedstawić dokument stwierdzający tożsamość oraz złożyć odpis skrócony aktu urodzenia, a także dowód ustania lub unieważnienia małżeństwa, jeżeli pozostawała poprzednio w związku małżeńskim, albo nieistnienia małżeństwa, jeżeli postępowanie o ustalenie nieistnienia małżeństwa toczyło się wobec tej osoby;
-
złożyć pisemne zapewnienie, że nie wie o istnieniu okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa;
-
cudzoziemiec zamierzający zawrzeć małżeństwo jest obowiązany złożyć kierownikowi urzędu stanu cywilnego dokument stwierdzający, że zgodnie z właściwym prawem może zawrzeć małżeństwo.
Organy Ukrainy dokumenty o którym mowa w punkcie 3 nie wystawiają od dnia 1 stycznia
2011 roku w związku z czym konieczne jest złożenie wniosku do Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy o zwolnienie cudzoziemca z tego obowiązku. Co będzie wiązało się z koniecznością przyjazdu do Polski na rozprawę.
Tymczasowa legalizacja pobytu cudzoziemca w Polsce
Po wyznaczeniu terminu rozprawy przez Sąd konieczne stanie się tymczasowa legalizacja pobytu narzeczonego w Polsce aby uniknąć przykrych niespodzianek w trakcie zawierania małżeństwa. W przypadku wyznaczenia terminu rozprawy przed dniem 1 lipca 2012 roku będzie możliwe złożenie wniosku o abolicję co spowoduje, iż pobyt narzeczonego w Polsce przez okres trwania postępowania tj. 1-2 miesięcy stanie się legalny.
Tagi: małżeństwo, cudzoziemiec, abolicja
Opinie naszych zadowolonych Klientów
