Zadośćuczynienie za śmierć
10.09.2012
Zgodnie z przepisem art. 446 § 4 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Przepis ten wszedł w życie 3 sierpnia 2008 r. Celem tego zadośćuczynienia jest rekompensata prawa do życia w rodzinie, a nie bólu po stracie bliskiej osoby.
zadośćuczynienie to może być przyznane najbliższym członkom rodziny zmarłego w przypadku, gdy poszkodowany zmarł wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia.
Przyznanie zadośćuczynienia za śmierć osoby bliskiej nie ogranicza się jedynie do przypadków, gdy śmierć ta nastąpiła wskutek wypadków komunikacyjnych. Dla zasądzenia tego zadośćuczynienia nie jest istotne, kto spowodował uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia w następstwie, którego nastąpiła śmierć. Najważniejsze jest natomiast kto ponosi za te zdarzenia odpowiedzialność cywilną.
Prawo do zadośćuczynienia za śmierć osoby bliskiej mają tylko najbliżsi członkowie rodziny zmarłego. Do najbliższych członków rodziny należy zaliczyć osoby, których sytuacja życiowa kształtowała się w pewnej zależności od zmarłego. Ponadto o tym, czy dana osoba była najbliższym członkiem rodziny zmarłego decyduje przede wszystkim faktyczny układ stosunków rodzinnych pomiędzy zmarłym a tą osobą.
Pokrewieństwo nie stanowi wyłącznego kryterium zaliczenia do najbliższych członków rodziny (Wyrok SN z dnia 13 kwietnia 2005 r., IV CK 648/04).
Zgodnie z przepisem art. 446 § 4 k.c. kwota zadośćuczynienia powinna być „odpowiednia”. Powinna ona rekompensować krzywdę, którą dana osoba doznała na skutek naruszenia jej prawa do życia w rodzinie. W związku z tym najwyższe kwoty zadośćuczynień sądy powinny przyznawać osobom, które po śmierci poszkodowanego stały się samotne. Natomiast na wysokość zasądzanego zadośćuczynienia co do zasady nie powinno mieć wpływu natężenie bólu po stracie oso by bliskiej. Jest to bowiem kryterium bardzo zawodne. Wynika to z faktu, iż każdy człowiek inaczej przeżywa śmierć bliskiej osoby i w inny sposób okazuje emocje z tym związane. Dlatego też branie pod uwagę tego kryterium jako czynnika decydującego o wysokości zasądzanego zadośćuczynienia wiązałoby się z wieloma przypadkami dyskryminacji i niesprawiedliwości.
Zadośćuczynienie powinno mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny. Jego wysokość nie może być symboliczna. Powinna ona przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość.
Wysokość zadośćuczynienia nie może być nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa, a więc powinna być utrzymana w rozsądnych granicach (Wyrok SN z dnia 26 lutego 1962 r., IV CR 902/61).
Należy podkreślić, iż
zadośćuczynienie pieniężne za śmierć osoby bliskiej, które wynika z przepisu art. 446 § 4 k.c. jest niezależne od stosownego odszkodowania, o którym stanowi przepis art. 446 § 3 k.c. Odszkodowanie to może być przyznane najbliższym członkom rodziny zmarłego, jeżeli wskutek jego śmierci nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej.
Tagi: zadośćuczynienie
Opinie naszych zadowolonych Klientów
