Egzekucja alimentów z zagranicy
02.12.2013
Jeżeli przebywający na emigracji rodzic uchyla się od świadczeń alimentacyjnych na rzecz swoich dzieci w pierwszej kolejności należy rozpocząć od uzyskania wyroku oraz nadaniu mu klauzuli wykonalności. Jak wynika z opisu sprawy ten krok ma już Pani za sobą.
Egzekucja alimentów w opisanej przez Panią sytuacji jest jak najbardziej możliwa. Zastosowanie w niniejszej sprawie znajdą przepisy Konwencji o dochodzeniu roszczeń alimentacyjnych za granicą, sporządzonej w Nowym Jorku 20 czerwca 1956 r.
Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu w sprawie IV CZ 14/ 76
konwencja nowojorska z dnia 20 lipca 1956 r. o dochodzeniu roszczeń alimentacyjnych za granicą ratyfikowana przez Polską Rzeczypospolitą Ludową z dniu 13 października 1960 r. (Dz. U. z 1961 r. Nr 17, poz. 88) - ma na uwadze wszelkie roszczenia alimentacyjne, które mają swe źródło w zobowiązaniu ustawowym, wynikającym z pokrewieństwa i małżeństwa; obejmuje ona również sprawy o podwyższenie alimentów. Podstawę prawną jurysdykcji sądów polskich w sprawach o
alimenty stanowi art. 1103 pkt 3 Kodeksu postępowania cywilnego.
W celu wyegzekwowania zasądzonych wyrokiem należności alimentacyjnych należy złożyć wniosek w sprawie uzyskania świadczeń alimentacyjnych do sądu okręgowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania wierzyciela alimentacyjnego (dziecka). Wraz z wnioskiem w sprawie uzyskania świadczeń alimentacyjnych należy złożyć m.in.: pełnomocnictwo upoważniające organ zagraniczny do prowadzenia egzekucji świadczeń alimentacyjnych – podpisane przez wierzyciela w obecności notariusza, oryginał zupełnego odpisu aktu urodzenia dziecka, oryginał skróconego aktu małżeństwa, kserokopię wyroku zasądzającego
alimenty, zaświadczenie o kontynuowaniu nauki, szczegółowy wykaz zaległości alimentacyjnych, informację dotyczącą konta bankowego wierzyciela (nazwę, adres banku, numer konta, numery SWIFT – BIC i IBAN), oraz podanie o przyjęcie wniosku.
Zgodnie z art. 3 ust. 4 lit. b Konwencji nowojorskiej we wniosku należy podać obowiązkowo imię i nazwisko zobowiązanego, a nadto, jeżeli uprawniony posiada co do tego wiadomości, adresy zobowiązanego z ostatnich pięciu lat, jego datę urodzenia, obywatelstwo i zawód lub zajęcie. Reasumując, wskazanie dokładnego adresu zamieszkania dłużnika nie jest obowiązkowe.
Tagi: alimenty, konwencja nowojorska, norwegia, egzekucja
Opinie naszych zadowolonych Klientów
