Odstąpienie od umowy konsumenckiej
10.09.2013
Zgodnie z Ustawą o ochronie niektórych prawa konsumentów konsument, który zawarł umowę poza lokalem przedsiębiorstwa, może od niej odstąpić bez podania przyczyn, składając stosowne oświadczenie na piśmie w terminie dziesięciu dni od zawarcia umowy. Do zachowania tego terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem.
Ustawa jednak zawiera szereg wyłączeń, kiedy prawa to konsumentowi nie przysługuje. Zgodnie z art. 5 Ustawy o ochronie konsumentów przepisów o umowach zawieranych z konsumentem poza lokalem przedsiębiorstwa nie stosuje się do umów o prace budowlane oraz dotyczących nieruchomości, z wyłączeniem usług remontowych.
Ustawodawca w bardzo szeroki sposób określa tutaj umowy dotyczące nieruchomości, nie precyzując, o jaką kategorię umów chodzi, wyłączając jedynie usługi remontowe - co oznacza, że znajdzie do nich zastosowanie reżim ochrony. Należałoby więc rozumieć je jako wszelkie umowy, których przedmiotem jest nieruchomość.
W mojej ocenie więc faktycznie do zawartej przez Pana umowy nie znajdą zastosowania przepisy Ustawy o ochronie konsumentów w zakresie możliwości odstąpienie od przedmiotowej umowy.
Nie mniej jednak pomimo tego w przypadku sporu sądowego w mojej ocenie ma Pan duże szanse na wygranie przedmiotowej sprawy. W szczególności, iż Wykonawca nie poniósł żadnych kosztów na chwile obecną związanych z realizacją umowy.
Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny.
Ponadto zgodnie z art. 58 Kodeksu cywilnego czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy.
Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 maja 2007 roku w sprawie I CSK 484/2006 orzekł, iż nie jest dozwolone zastrzeganie we wzorcu umownym kary umownej rażąco wygórowanej.
Nadto w przypadku sporu może Pan żądać zmniejszenia przedmiotowej kary jako rażąco wygórowanej (art. 484 Kodeksu cywilnego).
kara umowna - jako rażąco wygórowana - powinna ulec zmniejszeniu w stopniu dostosowanym do tej dysproporcji. W przeciwnym razie
kara umowna - tracąc charakter surogatu odszkodowania (art. 483§1 Kodeksu cywilnego) - prowadziłaby do nieuzasadnionego wzbogacania wierzyciela (wyrok SN z 17 marca 1988 r., IV CR 58/88, LexPolonica nr 319962).
Tagi: umowa, kara umowna
Opinie naszych zadowolonych Klientów
