Koszty egzekucji komorniczej
22.08.2012
Kwestie związane z prowadzeniem egzekucji komorniczej zostały uregulowane w Ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego oraz w Ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 roku o komornikach sądowych i egzekucji.
Komornik jest obowiązany postępować zgodnie z przepisami prawa, złożonym ślubowaniem i zasadami etyki zawodowej oraz podnosić kwalifikacje zawodowe.
W sprawach o egzekucję świadczeń pieniężnych
komornik pobiera od dłużnika opłatę stosunkową w wysokości 15 % wartości wyegzekwowanego świadczenia, jednak nie niższej niż 1/10 i nie wyższej niż trzydziestokrotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. Jednakże w przypadku wyegzekwowania świadczenia wskutek skierowania egzekucji do wierzytelności z rachunku bankowego, wynagrodzenia za pracę, świadczenia z ubezpieczenia społecznego jak również wypłacanych na podstawie przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zasiłku dla bezrobotnych, dodatku aktywizacyjnego, stypendium oraz dodatku szkoleniowego,
komornik pobiera od dłużnika opłatę stosunkową w wysokości 8 % wartości wyegzekwowanego świadczenia, jednak nie niższej niż 1/20 i nie wyższej niż dziesięciokrotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego.
Ponadto Komornikowi należy się zwrot wydatków gotówkowych poniesionych w toku egzekucji tylko w zakresie określonym ustawą.
Wydatkami, o których mowa powyżej, są:
-
należności biegłych;
-
koszty ogłoszeń w pismach;
-
koszty transportu specjalistycznego, przejazdu poza miejscowość, która jest siedzibą komornika, przechowywania i ubezpieczania zajętych ruchomości;
-
należności osób powołanych, na podstawie odrębnych przepisów, do udziału w czynnościach;
-
koszty działania komornika, o których mowa w art. 8 ust. 11, poza terenem rewiru komorniczego;
-
koszty doręczenia środków pieniężnych przez pocztę lub przelewem bankowym;
-
koszty uzyskiwania informacji niezbędnych do prowadzenia postępowania egzekucyjnego lub wykonania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia;
-
koszty doręczenia korespondencji, za wyjątkiem kosztów doręczenia stronom zawiadomienia o wszczęciu egzekucji bądź postępowania zabezpieczającego.
Mając na uwadze powyższe uregulowania koszty naliczone przez Komornika są prawidłowe, miał on również prawo wszczęcia egzekucji z ruchomości pomimo, iż przekraczały one znacznie wysokość egzekwowanej należności.
Zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania cywilnego to wierzyciel determinuje sposób prowadzenia egzekucji. Wniosek o wszczęcie egzekucji składa się stosownie do właściwości sądowi lub komornikowi. We wniosku lub żądaniu przeprowadzenia egzekucji z urzędu należy wskazać świadczenie, które ma być spełnione, oraz sposób egzekucji. Do wniosku lub żądania należy dołączyć tytuł wykonawczy.
Jednakże zgodnie z art. 799 Kodeksu postępowania cywilnego wierzyciel może w jednym wniosku wskazać kilka sposobów egzekucji przeciwko temu samemu dłużnikowi. Spośród kilku sposobów egzekucji wierzyciel powinien zastosować najmniej uciążliwy dla dłużnika.
Uciążliwością dla dłużnika może być wskazanie wielu sposobów lub jednego sposobu, ale obejmującego wiele przedmiotów, gdy tymczasem jeden sposób lub egzekucja z jednego przedmiotu wystarcza na zaspokojenie wierzyciela. Gwarancję zasady stosowania wobec dłużnika najmniej uciążliwych sposobów egzekucji stwarza § 2 art. 799 k.p.c., który upoważnia dłużnika do wniesienia wniosku o zawieszenie egzekucji z tej części jego majątku, do której zbędnie skierowano egzekucję. Organ egzekucyjny może zawiesić egzekucję, jeżeli ustali, że egzekucja z innej części majątku oczywiście wystarcza na zaspokojenie wierzyciela. Najczęściej tym organem egzekucyjnym, który zawiesi egzekucję na podstawie art. 799 § 2 k.p.c., będzie
komornik.
Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w Pana sprawie nie doszło również do naruszenia procedury prowadzenia egzekucji wskazanej w kodeksie postępowanie egzekucyjnego.
Tagi: postępowanie egzekucyjne, komornik
Opinie naszych zadowolonych Klientów
